Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Soraya, Suriye'den kaçan mülteci bir kadının hikayesini konu alıyor. Aslında onları gündelik hayattan hepimiz tanıyoruz. En işlek caddelerin köşe başlarında, metrolarin giriş çıkışlarında kucaklarında çocukları ile oturan kadınlar, trafik ışıklarında beklerken mendil satmaya çalışan çıplak ayaklı çocuklar... Soraya'da ülkesindeki savaştan dolayı herşeyi bırakıp Türkiye'deki kamplara gelmek zorunda kalan 20 yaşında bir kız. Yaşadıkları ve yaşamak zorunda bırakıldıkları hiç de kolay şeyler değil. .
Yazar, yıllarca uyuşturucu bağımlılığı, sokakta yaşayanlar, kimsesiz çocuklar, mülteciler, şiddet gören kadınlar gibi alanlarda bir çok yazıya imza attığı için kitabı da çok başarılı bir şekilde kaleme almış. Akıcı bir dille, sarsıcı bu öyküyü tüm gerçekleri ile olduğu gibi kullanarak deneyimini ve ustalığını konuşturmuş. Savaş, kamp, esaret, kumalik başlıkları arasında yeşeren aşk hikayesi de yaşanılan dramda biraz nefes almamızı sağlamış.
Markopaşa Yazıları....Vay Hasso'yu Döversin Ha !
GELECEĞE DAİR TARİHSEL SPOİLERLAR İÇERİR...
Tarafsız, ideolojik olmayan bir bakışla sadece şunu başat olarak söylemeliyim...Bu kitap mesajları itibariyle başyapıtlar arasında kesinlikle adı anılacak ve siyasal olarak bugünümüzün aslında geçmişimizin karbon kağıt dökümünden ibaret
olduğunu apaçık ortaya seren,anlayana köprüden önceki son çıkış
ÇIPLAK AYAKLI ÇOCUKLAR!
Heidi gibi taze keçi sütü içsem, peynirinden yesem, samandan bir yatakta gökyüzünü ve yıldızları seyre dalarken uykuya dalsam, dağlarında gün batımına dek çıplak ayaklarla dolaşsam, kaç yaşına kadar yaşarım acaba?
Kitapta; samandan yapılmış yatakta bir delikten yıldızları seyrederken uykuya dalmak, keçi sütü, kızarmış et ve peynir, beyaz ve siyah ekmek, rüzgârlı ve karlı dağlar, mis gibi kokan çiçekler ve dinginlik gibi öyle ferah şeyler anlatılıyor ki okuyanın mutlu olmaması elde değil! Ben de aynı duyguları yaşadım!
Gelin görün ki, Heidi’nin gerçek hikayesini, yazarın neyden esinlendiğini öğrenince içim fena oldu. Özellikle, Heidi’nin ayakkabı giymeyi reddetmesinin ardında yatan sebebi, çocukluk sanırken, meğerse gerçek ne kadar da farklıymış!
Refah sıralamasında, dünya sıralamasının başında yer alan İsviçre gibi bir ülkenin, geçmişindeki utancı, çocuk kölelerini anlatmaktaymış oysa. Bir şekilde devlete borcu olan veya hapsedilmiş ebeveynlerin ortada kalmış çocukları, ebeveynlerinin borçlarına karşılık çalıştırılmak üzere haraç mezat satılmaktadır.
Çıplak ayaklı çocukların gerçeği buradan gelmektedir. Köle çocukları satın alanlar, bunları öteki çocuklardan ayırabilmek için çıplak çalıştırmışlar. İşte, gerçek hikâye bu.
Heidi, ön planda mutlu bir çocukluğu anlatırken; arka planda ise İsviçre’nin büyük utancı çocuk kölelerini anlatmaktadır. Hem sevinç hem de hüzünle beraber anacağım bir eser olacaktır, Heidi.
İyi okumalar…
Bir gazete düşünün dönemin zihniyetinin tezahürü olarak "Markopaşa, Merhumpaşa, Malûmpaşa, Alibaba, Markopaşa ve Yedi Sekiz Paşa, Hür Markopaşa, Medet adlarıyla çıkmak zorunda kalmış olsun. Kapatılsın yeni isimlerle tekrar tekrar yayınlanmaya devam etsin.
Öyle ki "Marko Paşa" başlığının hemen altında "Yazarları, polis
Çıplak Ayaklı Kraliçe
İspanyol avukat ve yazar olan Ildefonso María Falcones de Sierra, İlk romanı Deniz Katedrali ile tanınmış; 2007 yılında İspanya'nın en çok okunan kitabı unvanını almıştır. Kitabı kesinlikle okuyacaklarım arasına aldım bile.
Çıplak Ayaklı Kraliçe bu kadar güzelken Deniz Katedralini düşünemiyorum .
Yazar, En iyi
Heidi Gerçeği işte bu yazıda saklı okuyunca çok üzüldüm :"Bilmiyorum kaç kuşağın çocukluğunun iç ısıtıcı kahramanıdır Heidi. O çıplak ayaklı, tatlı gülüşlü, yardım sever minik kızı kim unutabildi ki?
Fakat niye çıplak ayaklıydı? Orası mühim.
Olay İsviçre'de geçiyor. İsviçre, yeşil çayırların, bankacılığın ve Batıcı refahın ülkesi...
Peynir,
"Heidi Gel İçelim" takılmalarından çok önce, biz çocukken ve alkole düşmemişken, Heidi de mini mini bir kız çocuğuydu. Taşra gibi bir yerde dedesiyle yaşayan oldukça saygılı, sevgi dolu, iyi niyetli, bilmiş, sanki büyümüş de küçülmüş bir kızdı. Eğitim için dedesinin yanından alınıp bir mürebbiyeye götürüldüğünde bile vakur tavırlarını korur. Orada yürüyemeyen bir kız arkadaş da edinir, sıkı kankalardır. Arkadaşının yürüyebilmesi için, birlikte İsviçre'nin dağlarında çiçekler açtırabilmek için çok uğraşır Heidi, fedakarca davranır. Öte yandan bu eser, çıplak ayaklı çocuklar ve çocuk köleler hakkında sıkı göndermeler içerir alt metninde ve çoğu kimse tarafından kınanır.
" Ben, en kalabalık yalnızlığıma koşuyorum, şimdi kendime hicret ediyorum... Bilirim ki, yalnızlığın en kötüsü, yaşamaktır seni anlamayan kalabalıkların ortasında!...
.
.
Merhabalar sevgili kitap dostlarım bugün sizleri onların dünyasına götüreceğim... Hergün haberlerde izlediğimiz savaşın ortasında yaşamaya çalışan, feryatlarına kulak tıkadığımız çaresiz insanlar, ışıklarda beklerken su satmaya gelen çıplak ayaklı çocuklar, batan bottan kıyıya vuran kırmızı tişörtlü bebekler, bir duvarın arkasında babasına sığınarak kurşunlardan kurtulmaya çalışan çocuklar... Mülteciler... Vatanlarından kaçmak zorunda kalmış, vatansız, kimsesiz, hor görülen insanlar... Hayata onların gözünden bakmaya, onları anlamaya hazır mısınız?
.
#muhacirsancılar , içinde yer alan pek çok hikaye ile yüreğinize dokunacak bir eser... Özellikle, Gazze'li Mukbel'in hikayesi... Hem çok tanıdık,hem çok yabancı... Mukbel'in ve onlar gibi nicelerinin yaşamak zorunda bırakıldığı hayatı, insanlık dışı muameleyi aklım almıyor.. İnsanın insana yaptığı zulmu yeryüzünde hiçbir canlı birbirine yapmıyor maalesef !...
Yaratıcısı Johanna Spyri, 53 yaşında yazdığı Heidi aracılığıyla, çıplak ayaklı çocuklar gerçeğinin üzerindeki toplumsal sır örtüsünün bir ucunu kaldırmıştır. Küçük kahramanı aracılığıyla, doğaya, insanlara, hayata Alpler’in öksüz kızının gözüyle bakarken, bütün Verdingkinder’lerin çocuk dünyalarına ve duygularına dikkat çekmeye çalışmıştır. Heidi, İsviçre’nin toplumsal tarihinde hatırlanmak istenmeyen bir gerçeğin simgesidir ve onun çıplak ayakları bugün çocuklara karşı işlenmiş bir suçun yarattığı utancın üzerinde koşuyor. Heidi çıplak ayaklıydı; çünkü çıplak ayaklar, erkek ya da kız bütün “köle çocukları” diğer çocuklardan ayıran keskin uçurumun simgesiydi.