Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Paraşüt Kitap 'tan çıkmış çok farklı özel kitaplardan biri.
Bir çocuğun kendi gibi olmayı istemesi üzerine kurulu umut dolu bir hikaye arıyorsanız buyrun okuyun derim.
Çorap veya ayakkabı giymeyen bir çocuk kahramanımız.Doğduğu günden beri ayağına bir şey giymez,her yere çıplak ayaklarıyla gider.Ayağına batan taş,çalı çırpı onu hiç rahatsız etmez hatta onun için endişelenenlere güler geçer çünkü o kendini böyle çok özgür hissettiğini söyler.
Çıplak ayaklı çocuğun yaptığı en iyi şey şarkı söylemek okul orkestrasına seçildiğinde çalışmalara bile hep çıplak ayakla gider.Ama konser günü geldiğinde kurallar çıkar ortaya. Solist de siyah parlak ayakkabılar giymeli papyon takmalıdır. Evet çocuk da giyer ayakkabısını..Ama hiç iyi hissetmez onların içinde kendini.Dışarıdan sakin görünüyordur ama içi dalgalı bir deniz gibidir ..
Ne kadar anlamlı ve aslında çok şey anlatan bir cümle değil mi
Bazen başkaları için basit ve sıradan olan durumlar başkaları için özellikle de çocuklar için stres kaynağı olabiliyor
İşte bu sebeple çocuk da en iyi yaptığı şeyi yapamaz ve sahnede sözlerini unuttuğu şarkısını söyleyemez ve çok üzülür
Ama sonrasında arkadaşlarının da desteği gözleri dolduruyor,sahne bir kapanıp bir açılıyor ve herkes çıplak ayaklarıyla özgürce söylüyor çalıyor.
Bizim çocuk da mutlu ve özgür
Her çocuğun özel olduğunu,her çocuğun kendine ait özellikleriyle özgürce var olabileceğini anlatan;çocukların yaratıcılıklarını destekleyecek bir kitap kesinlikle
4 yaş itibariyle bence tüm çocuklara okunmalı, okutulmalı
Markopaşa Yazıları....Vay Hasso'yu Döversin Ha !
GELECEĞE DAİR TARİHSEL SPOİLERLAR İÇERİR...
Tarafsız, ideolojik olmayan bir bakışla sadece şunu başat olarak söylemeliyim...Bu kitap mesajları itibariyle başyapıtlar arasında kesinlikle adı anılacak ve siyasal olarak bugünümüzün aslında geçmişimizin karbon kağıt dökümünden ibaret
olduğunu apaçık ortaya seren,anlayana köprüden önceki son çıkış
Soraya, Suriye'den kaçan mülteci bir kadının hikayesini konu alıyor. Aslında onları gündelik hayattan hepimiz tanıyoruz. En işlek caddelerin köşe başlarında, metrolarin giriş çıkışlarında kucaklarında çocukları ile oturan kadınlar, trafik ışıklarında beklerken mendil satmaya çalışan çıplak ayaklı çocuklar... Soraya'da ülkesindeki savaştan dolayı herşeyi bırakıp Türkiye'deki kamplara gelmek zorunda kalan 20 yaşında bir kız. Yaşadıkları ve yaşamak zorunda bırakıldıkları hiç de kolay şeyler değil. .
Yazar, yıllarca uyuşturucu bağımlılığı, sokakta yaşayanlar, kimsesiz çocuklar, mülteciler, şiddet gören kadınlar gibi alanlarda bir çok yazıya imza attığı için kitabı da çok başarılı bir şekilde kaleme almış. Akıcı bir dille, sarsıcı bu öyküyü tüm gerçekleri ile olduğu gibi kullanarak deneyimini ve ustalığını konuşturmuş. Savaş, kamp, esaret, kumalik başlıkları arasında yeşeren aşk hikayesi de yaşanılan dramda biraz nefes almamızı sağlamış.
Çıplak Ayaklı Kraliçe
İspanyol avukat ve yazar olan Ildefonso María Falcones de Sierra, İlk romanı Deniz Katedrali ile tanınmış; 2007 yılında İspanya'nın en çok okunan kitabı unvanını almıştır. Kitabı kesinlikle okuyacaklarım arasına aldım bile.
Çıplak Ayaklı Kraliçe bu kadar güzelken Deniz Katedralini düşünemiyorum .
Yazar, En iyi
Öteki Şeylerin Tarihi..
Kapımıza değil, kalbimize vuran buyursun dedi Sema hanım. Bende kalbe vurdum, oturdum masasına.
Kahvelerimizi aldık başladık koyu bir sohbete.
"Anıtkabir'in yapımının inceliğini bilir misin Filiz?" dedi.
Bilmiyorum ama öğrenmek isterim, dedim.
Ben dinledim, o anlattı. Ben sordum o açıkladı.
Bulunmaz Hint
Yaratıcısı Johanna Spyri, 53 yaşında yazdığı Heidi aracılığıyla, çıplak ayaklı çocuklar gerçeğinin üzerindeki toplumsal sır örtüsünün bir ucunu kaldırmıştır. Küçük kahramanı aracılığıyla, doğaya, insanlara, hayata Alpler’in öksüz kızının gözüyle bakarken, bütün Verdingkinder’lerin çocuk dünyalarına ve duygularına dikkat çekmeye çalışmıştır. Heidi, İsviçre’nin toplumsal tarihinde hatırlanmak istenmeyen bir gerçeğin simgesidir ve onun çıplak ayakları bugün çocuklara karşı işlenmiş bir suçun yarattığı utancın üzerinde koşuyor. Heidi çıplak ayaklıydı; çünkü çıplak ayaklar, erkek ya da kız bütün “köle çocukları” diğer çocuklardan ayıran keskin uçurumun simgesiydi.
