. . Sözcükler , Jean Paul Sartre . .
Bebeğiniz ağladığında yaşadığınız stresi çok iyi anlıyorum. Kısa vadeli çözümler belki anı kurtarabilir ama maalesef uzun soluklu büyük kayıplara da yol açabilir.
Çocuk yetiştirmenin en önemli kuralı bence kararlı olmaktır. Çocuğunuz kaç yaşında olursa olsun sizdeki kararlılığı çok net görür ve nasıl davranacağına karar verir. Çocuğunuza cevap vermeden önce düşünün ve verdiğiniz kararın arkasında olun. Hayır dediğiniz bir şeyi yapmasına izin verirseniz ilerleyen zamanlarda çok zorlanabilirsiniz. Eğer evet diyecekseniz asla baştan hayır demeyin. Bir çocuğun hayır lafını duymaya tahammülü yoktur ve lütfen sürekli çocuğunuza hayır demeyin ama gerekli ise “hayır” ı “evet” e çevirmeyin.
Cep telefonunuzu isteyen çocuğunuza hayır dediyseniz ve 2-3 dakika ağladıktan sonra sussun diye verirseniz bunun arkasının geleceğini unutmayın! Çünkü bu davranışınızla çocuğunuza şunu öğretirsiniz: Ağlarsan elde edersin. Bunu öğrenen çocuk büyüdükçe isteklerini gerçekleştirmeniz için şiddetini artırarak ağlamaya devam eder.
Üç defa ağlayarak istediğini elde ettiğinde, onun istediğini alana kadar ağlayan bir çocuk olmasını sağladınız demektir. Beş defa ağlamasına rağmen oyuncak alma gününüz olmadığı için hiçbirinde almadıysanız, büyük ihtimalle bir daha ağlayarak sizden oyuncak istemeyecek bir çocuğunuz oldu. Bence mesajı aldınız.
Sayfa 62Kitabı okudu
Bitmek bilmeyen bir sıkıntı. İnsan, diyor Caner Almaz. İnsan dünyanın vebası: "Yaşamın sonuna doğru yürüyoruz. İçimizde heves kalmamış. Yaşamaya. Sevgiye. Aşka. Belki, diyorum, belki Neşe'nin biraz hevesi vardır. Ama çok sürmez, onu da üzerler. İnsan dediğin birbirini yer, yer de doymaz. Duygularını yer, zamanını, yaşamını, heyecanını.
Bir adam var. Ve zihnini, düşünceler sistemini kapatmak, iptal etmek, yok etmek istiyor. Böyle bir şey yapmasının nedeni, bütün bunlar açıkken kendini hiçbir zaman iyi hissetmemiş olması. Bu kadar basit mi? Evet! Sadece iyi hissetmek için mi bunları yaptı bugüne kadar? Evet! Her şeyi denedi mi hayatta, böylesi önemli bir kararı vermeden önce? Hayır! Peki aceleyle verilmiş yanlış bir karar olmadığına emin mi? Evet! Ama daha sadece yirmi dokuz yaşında. Geç bile kalmış! Dünyayı reddinin nedenini belirleyebilmiş mi kafasında, yoksa o da kuşağının çocukları gibi sıkıntıdan mı girmiş bu işe? Nedenini biliyor. Sadece çağının çocuklarına değil, kimseye benzemiyor. Nedeni bir tane. Her şeyin, içinde her gün büyüyen sonsuzluğun nedeni bir tane. O da yaşadığı hayata uzaktan bakabilme yeteneği. Kişinin öncelikle kendine uzaktan bakmasıyla başlayan daha sonra bütün hayatına, dostlarına yayarak keskinleştirdiği uzaktan seyredebilme yeteneği. Zaman içinde normal bir insanın yapması gerekenlere, bunları yaparken itaat etmesi gereken toplumsal, ahlakî ve yasal kurallara uzaktan bakabilme yeteneği. Ve Kayra içinde keşfettiği bu yetenekle kendini, sihirbazın numaralarının gerçek yüzlerini bilen ve eğlenemeyen bir çocuk gibi hissediyor.
Bir çocuk dünyaya getirmek öyle önemli, öyle gizemli bir işti ki, onu doğru dürüst gerçekleştirebileceğine inanmıyordun. Yaşamı aktarma yetinin seni aşmasını kabullenmen gerekiyordu. Annenle babanın da seni doğurmaya karar verirken, senin bugün olduğundan daha akıllıca davrandığını düşünmüyordun. Onların kararındaki bencillik, hafiflik karşısında şaşırıp kalıyordun. Olduğun kişiyi, olmanı istedikleri kişiden çok daha az isteyeceklerini düşünüyordun. Kendini bir sahtekar gibi hissediyordun, çünkü onları düş kırıklığına uğratmamış olsan da, kurdukları düşlere hiç benzememiştin. Öte yandan, o düşleri de bilmiyordun, sana anlatmalarını hiç istememiştin. İnsan neden çocuk yapar ki? Yaşamı uzatmak için, ayrıca çocuğunun neye benzeyeceğini görmeye meraklı olduğu için.
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
Çukur
Modern Kore edebiyatından Çukur!
Biraz farklı kültürlerin edebiyatını tanımak hevesiyle önce Japon edebiyatına sardım. Haruki Murakami, Osamu Daza falan derken oradan Arap edebiyatına atladım. Necip Mahfuz, Nizâr Kabbani filan... Sıra geldi Kore edebiyatına. Aradığımı buldum mu, tartışılır.
Adının hiç de önemli olmadığı bu çekik gözlü