‘ Vay be nasıl güzel bir kitaba benziyor!’ düşüncesi ile sayfaları çevirdiğim , kitabın ortalarına geldiğimde ‘ Yok artık o kadarı da fazla beş yaşında çocuk be bu !’ düşüncesi ile devam ettiğim , sonunda da ‘Nerde kaldı şimdi çocukların o sevdiğim masumiyeti, beş yaşında çocuğun dünyası bile bu kadar kirli mi ?’ düşüncesi ile tamamladığım bir kitaptı. Dili çok farklı ve akıcı. Kurulan cümleler ya da olayların gösteriliş açısı ilgi çekici. Bu anlamda okunabilir. Fakat her ne olursa olsun beş yaşındaki çocuğun dünya hakkındaki yorumlarının bu kadar kötü , dünya algısının bu kadar berbat olması gibi bir ihtimale inanmıyorum, inanmakta istemiyorum. Kitabın sonunda Hakan’ın bir çocuk masumiyetiyle yazdığı o mektup olmasa çok karamsar bitecekti kitap benim için. Günümüzde masumiyeti kaybetme yaşı giderek azalıyorken, bırakalım da beş yaşındaki çocuklar masum kalmaya devam etsin..
