Birkaç gün önce televizyonda gece denk geldi, dinledim gözyaşlarıyla... Yazan duyguları o kadar hissettirerek ifâde etmişki bir uygarlığın yıkılışını... Kahroldum...
Önce biraz bilgi, ardında da metin...
604/1207 yılında dünyaya gelen er-Rundî, ışığın teker teker Endülüs şehirlerinden ayrıldığına şahit olur. Bu duruma dayanamayıp o yürek
Aşk
Aşkı konuşmak için dudaklarımı kutsanmış ateşle temizledim, ama hiçbir sözcük bulamadım.
Aşktan haberdar olduğumda sözler cılız bir hıçkırığa dönüştü, yüreğimdeki şarkı derin bir sessizliğe gömüldü.
Ey bana gizlerinin ve mucizelerinin varlığına inandığım Aşk 'ı soran sizler,
Aşk peçesiyle beni kuşattığından beri ben size aşkın gidişini ve
Rus esirler
Bir tek buyruk bu sessiz karaltıları bizim düşmanlarımız yapmış; gene tek bir buyruk onları dostlarımız haline getirebilir. Bir masa başında, hiç birimizin tanımadığı bazı adamlar bir kağıt imzalıyorlar. Ve sonra, önceden dünyanın en büyük suç saydığı ve en şiddetle cezalandırdığı suç, bizim en yüksek amacımız haline giriyor ve bu yıllar yılı sürüyor. Ama, bu çocuk yüzlü, havarî sakallı, sessiz adamlara bakarken, kâğıt üstündeki buyruklar insana vız geliyor. Düşman mı? Bu adamların bize ne düşmanlığı var? Herhangi bir er-subay acemi erler için çok daha büyük bir düşmandır ve herhangi bir öğretmen öğrenciler için aynı şekilde daha büyük bir düşmandır. Gelgelelim esirler şu anda serbest kalsalar biz onlara gene hemen ateş ederiz, onlar da bize!
Dün yerlilerin yakaladıkları bir Sırp nişancısını sokaklarda gezdirdiğini gördüm.
Amcasının tüfeğini kapmış, 15 yaşında melek yüzlü bir çocuk.
Çan kulesine gizlenip gördüğü herkese ateş açmış. Biri beş yaşında, on kişiyi vurup öldürdüğünü anlattılar.
Nişancı çocuk öylesine masum görünüyor ki. Sürüklenip götürülürken hayatının bağışlanması için yalvardığını işittim.
Sayfa 79Kitabı okudu
