Peki, saat on dedi mi,
yatırayım yatağa hasta kalbimi
çocuklarla, kuşlarla beraber.
Sayfa 30Kitabı okudu
Evet, ana baba okumalı evde. Görmeli yavrular onları. Beraber okumalılar bazan. Konuşmalılar okudukları üstünde. Ama nafile, bu asla olmayacaktır. Ama evde usanmıştır evlattan. Baba da yorgun argın gelmiştir işten. Yemeğini yer, çayını içer, televizyonda kanal dolaşmaya başlar. Hele bir de sevdiği bir film, dizi, spor veya eğlence programı varsa kim uğraşır çocuklarla?
Sayfa 197Kitabı okudu
Öğretmenlerin Okuldaki Kalma Süresine Dair
Ben o inançtayım ki, eğitim bir kişinin bütün mesleği olmamalıdır : mesleği çocuk eğitimi olan bir insan bu işi günde en çok iki saat yapmalı, geri kalan saatlerini çocuklardan uzakta geçirmelidir.
Sürekli olarak çocuklarla beraber bulunmak, hele sıkı bir disiplinden kaçınıldığı zaman, son derece yorucu bir şeydir.
Yorgunluk ise, sonunda sinirleri bozar ve bu sinir bozukluğu, — sinirleri bozulan öğretmen kendini hangi kurama inanarak yetiştirmiş olursa olsun — eninde so nunda şu ya da bu biçimde bir yerden patlak verir.
Sayfa 181
Altı yaşında bir çocuğun epeyce şeylere aklı ermesi lâzım gelir. Fakat ben, nedense hiçbir şey sezememiştim. Bulunduğumuz ev kalabalıktı. Birçok günler büyük bir bahçede çocuklarla boğuştuğumu; Hüseyin’le beraber sokaklarda, deniz kenarlarında, cami avlusu gibi kubbeli yerlerde dolaştığımı biliyorum.
Alınız ilmini Garb’ın, alınız san’atını,
Veriniz mesainize hem de son süratini,
Garb’ın, yalnız ilmine dönsün yüzünüz,
Çünkü milliyeti yok sanatın, ilmin yalnız.
Sâde Garb’ın, yalnız ilmine dönsün yüzünüz.
O çocuklarla beraber, gece gündüz didinin;
Giden üç yüz senelik ilmi tez elden edinin.
Fen diyârında sızan nâ-mütenâhî pınarı,
Hem için, hem getirin yurda o nâfi suları.
