Oysa çok netti istediği: huzur!Çizgileri istekleri belliydi,olmasi gerekenin dışında istekleri de olmazdı hayattan.Astigmat gözlerinin dışında bulanıklığa tahammülü yoktu! Net olmalıydı her şey,herkes. Söylerdi rahatsızlıklarını, etrafındakilerin onu dikkate almasına bakardı.. Ama elbette ki onunda bir sabrı vardı.İnsanı hayvandan ayıran en büyük özelliği konuşabilmesiyken insanların karşılıklı konuşamamasına anlam da veremiyordu. Artık anlamaya da çalışmıyordu. Eskiden konuşurdu; konuşarak anlatmaya çalışırdı ama artık onu da biraktı...Çünkü anlamak isteyen değer veren empati yapardı,dikkate alırdı.. Yorgundu..Kimsenin onu tanimadigi diyarda içini döküp sessizce kendi huzurunun içinde, bir köşede otururdu. Herkes onu rahat ve vurdum duymaz sanırdı. Ama ne demişti Cemal Süreyya:
"Hayat kısa, kuşlar uçuyor" (N.Y)
96 syf.
10/10 puan verdi
