Kitle insan yüzlü kaostur.
...çok kalabalığız, daha da kalabalık olacağız ve giderek daha da kalabalıklaşacağız, böylece sonunda kaos galip çıkacak ve ölüm karnını doyuracak.
𝘼𝙡𝙗𝙚𝙧𝙩 𝘾𝙖𝙧𝙖𝙘𝙤
Yeraltı Edebiyatının en çarpıcı metinlerinden birisi, "
Kaos'un Kutsal Kitabı". Burada Kaos aslında insan toplumunu temsil eden sembolik bir
Kanada'da mercimek yoktu, 1972 yılında üniversitelerinde mahsül üretim merkezi kurdular, mercimek araştırmalarına başladılar, hatta ürün çeşitliliği için Türkiye'den mercimek örneği aldılar.
Bizim çok da umrumuzda olmadığı için, bugün Kanada'dan mercimek ithal ediyoruz, mercimek ithalatımızın yüzde 80'i
Anormal bir çocuk sahibi olmaktan hiç korkmamış olanlar el kaldırsın. Kimse el kaldırmadı, herkes bunu düşünür, tıpkı depremi, dünyanın sonunu, sadece bir kez olacak bir şeyi düşünmek gibi. Benim dünyam iki kez karardı..
Çocuk yapmak risk almaktır. Her seferinde kazanılmaz, yine de insan çocuk yapmaya devam eder..
Onun dünyasına gelmesine neden
Ne yola geldik, ne yolu terk ettik.
İşte şimdi buradayız.
Yol bizi bekler.
Yol, hiç bitmez
Yola devam.
Yolu hiç bırakmadık, özgürlük savaşımız hep sürdü.
Uğruna ölecek bir fikir bulamadım demişti bir şair.
Daha çok şiire ihtiyacımız var, daha çok sevmeye, yolda olmaya…
Hey sen, hiçbir zaman umut olmadığını söyleme bana, çünkü umut asla
Kalibresiz Düşünmek
Düşünce dünyamızın daralması sebebiyetiyle düşülen çukurdan kelimeler ve okumalarla çıkılabilir. Nasıl okumalar? Elbette doğru okumalar. Analiz yeteneğimizin körlenmesine sebebiyet vermemek için sürekli düşüncelerimizi bilevli tutmamamız gerek. Keskin olmalı öyle ki karşı cepheden bir hücum başladığı zaman geri püskürtme kabiliyetinde ve gücünde olsun. Doğru değerlendirme ve doğru okuma yapmak için çözüm yolu; yedirerek, kalbe dokundurarak, ruha yerleştirerek okumak.
Zaman değişiyor,düşünceler de zamanla birlikte evrim geçiriyor ama bu evrim; kötü, çift başlı bir yaratığa dönüşüyor gittikçe. Çünkü insanımız aciz, okumayı doğru yapmıyoruz ne hayatı doğru okuyabiliyoruz ne olayları ne kitapları. Gözümüzü diktiğimiz şey eleştirmek,kötülemek,sürekli aşağıya çekmek. Bu,insanların başarısızlıklarını kamufle etmek için kullandıkları yöntem, örtü ve gizlenmeyi bu şekilde yapıp iyi olan şeyleri pusuya düşürmek derdindeler. Kimsenin iyiye,başarıya tahammülü yok! Bu da yine doğru okuyamamaktan geliyor, nereden gidersek gidelim hangi yolu kullanırsak kullanalım çıkacağımız yer burası olacak.
Kapıları açmak gibi bir derdimiz yok,geliyoruz kapının önüne,kapıyı çalıyoruz ve sonra gidiyoruz ama kapıyı zorlamadın ki, icabında kapı olmalısın,kapının da görevinin farkına varmalısın işte bu farkındalıktan doğacak doğru okuma.
Velhasıl çok kalibresiz yetişiyoruz,çok fazla dolu olmamız gerekirken fazla ses çıkarıyoruz, boş teneke misali.