“Evlat” dedi “ölümü hatırlamak güzel şey. Lakin ölümden korkmak anlamsız. Zira yaşamak ölmekten çok daha zor. Biz bu âlemde sürgün hayatında bir garip gibiyiz. Burası vatanımız değil. Burası bizim mekânımız sahi ama makamımız burası değil. Bu dünyaya âşık olanlar, ölümü yok olmak sanırlar da ölmek son demek olur onlar için. Lakin bu dünyayı elinin tersine almış olanlar, altın renginde bir çakıl taşı olduğunu bilenler ölümü gurbetten sılaya dönüş bilenler için ölüm son olmaz. Sen düşün şimdi hangisine inandığını. Bil ki sen nasıl yaşarsan ölüm öyle gelir sana. Ve bil ki herkesin ölümü kendi rengindedir” dedi.
Sayfa 70 - Nesil YayınlarıKitabı okuyor
Vakit hem uzun hem çok kısaydı, bana öyle geliyordu; saniyeler geçmek bilmiyordu, her saniye etimden koparılıyormuşçasına zor akıyor, yıllarsa kısacık görünüyordu. Göz açıp kapayıncaya geçip gidiyorlardı. Evet, biliyorum, yeni bir şey değil bu, hemen herkes az çok üzülür zamanın geçmesine. Ama bu çelişki benim için dayanılmaz bir şeydi. Her anın ağırlığını taşıyordum, bu ağırlık altında öylesine eziliyordum ki, ondan yararlanmak, hatta onun tadını çıkarmak olanağını bulamıyordum.
Aga otobüste yanımda bi adam vardı yemin ederim yok böyle koku.. Bir de yukarı tutunuyor.. Abi duşa mı küstün deodoranta mı bilmiyorum ama hangisine küstüysen hemen barış yoksa ben hayata küseceğim dememek için zor tuttum kendimi.. Kokudan bırak burnumun direğini bütün kemiklerim kırıldı bu ne.. Yeminle midemi bırakacağım.. Bu halkın duşa deodoranta bir düşmanlığı mı var anlamıyorum.. Hayır yaz günü hepimiz terliyoruz terlemekte bir şey yok da bu kadar kokmak için kaç gün bekledin be abi..? Ciddiyim ya suya sabuna küsmüş ya da ter bezleri çürümüş.. Sınava gidiyorum yolda beynime darbe yedim resmen gazi oldum.. Hocaya hocam ben yolda ter bezleri çok çalışmaktan çürümüş bir vatandaşa maruz kaldım beyin hücrelerim de çürüdü yapamayacağım desem dersten geçirir mi beni
