Daha iyisini okuyana kadar, bu sene okuduklarim arasında en iyisi
Momo diyebilirim.
Kitapta anlatılan hikayede; arkadaşlık, dostluk, zamanın önemi, birbirimize vakit ayirabilmenin değerine değinmiş.
Michael Ende, bu kavramların hepsini bir arada masalsı bir hikayeyle çok güzel anlatmış. Kitap asla sıkmıyor, kendini çok güzel okutturuyor. Ve okuyucuya çok şey katacağına inandığım bir kitap.
Herkesin keyifle okuyacağı bir kitap olmasının yanında şöyle bir not da bırakmak istiyorum: Kitap okumaya yeni başlamış birine kesinlikle tavsiye edilebilecek bir kitap
Momo, kimsesiz bir kız çocuğudur. Yaşadığı yerde herkes onu çok seviyor. Bunların içinde 2 dostu var; turist rehberi Gigi ile ihtayar çöpçü Beppo. Herkes dertlerini sıkıntılarını Momo'ya anlatır çünkü Momo çok iyi bir dinleyicidir. Ancak her şey bu kadar güzel gitmez çünkü onların düşmanları vardır: ZAMAN HIRSIZLARI.
Zaman hırsızları insanların hayatlarından bir şeyleri değiştirip zamanlarını çalarlar, bir zaman sonra herkes bunların ağına bir şekilde düşer. Ama asıl düşmanlarının Momo olduğunu anlarlar çünkü Momo onlara kolay kolay inanmaz ve hatta inananları da düzeltmeye çalışır. İçlerinden biri de kendini ifşa edince, zaman hırsızları Momo'nun peşine düşerler. Momo bunlardan kaçarken Hora usta ve Hora ustanın kaplumbağasıyla karşılaşır. Ve böylece mücadele etmeye başlarlar.
KEYİFLİ OKUMALAR
Çöpçü Beppo = ben :)
Bunun sebebi, sorulan sorulara cevap vermeyip sadece gülümsemekle yetinmesiydi. Önce düşünür, sonra da cevap vermeye gerek görmezse susardı.
Sayfa 41 - Çöpçü BeppoKitabı okudu
Bazıları Çöpçü Beppo'nun aklının pek yerinde olmadığını söylerlerdi. Bunun sebebi, sorulan sorulara karşılık vermeyip sadece gülümsemekle yetinmesiydi. Önce düşünür ve sonra da cevap vermeye gerek görmezse susardı. Cevap vermesi gerektiğine inanırsa, daha da uzun düşünürdü.
Elime karalama defterimi aldım. Resmetmeliydim. Önce bir amfi tiyatro çizdim. Seyircileri çocuklardan oluşan kocaman bir amfi tiyatroydu. Ardından en ön sıraya kabuğunda sonsuzluk yazan küçük bir kaplumbağa bıraktım. Ellerinde saatler olan Hora usta onun hemen yanında beliriverdi. Sahnede yaşlı bir çöpçü olan Beppo ve Masal anlatıcısı olan Gigi
Çöpçü beppo'nun aklına pek yerinde olmadığını söylerdi Bunun sebebi soruların sorularla karşılık vermeyip sadece gülümsemekle yetinesiydi önce düşünür sonra cevap vermeye gerek görmezden susardı cevap vermesi gerektiğine inanırsa daha da uzun düşünürdü yalnızca Momo beppo cevap alabilmek için uzun süre beklemesi gerektiğini bilir ve onun sözlerini rahatlıkla anlardı ve bunun sorularını yanlış bir cevap vermemek için bu kadar çok düşündüğünü bilirdi Çünkü beppo göre dünyadaki bütün anlaşmazlıklar acele ile söylenmiş yalan yanlış sözlerden kaynaklanıyordu
Çöpçü Beppo
"Bak Momo" derdi, "Ne oluyor, biliyor musun? Bazen önüme upuzun bir cadde çıkıyor. Öyle uzun ki, insan bunun sonu gelmez sanıyor."
.....
"O zaman acele etmeye başlıyorsun. Gittikçe daha çabuk... Her seferinde önüne baktığında yol kısalır gibi olmuyor. Daha hızlı, daha gayretli, daha korkulu çalışıyorsun; sonunda nefesin kesilip güçsüz kalıyorsun. Ve cadde önünde upuzun duruyor. İnsan böyle yapmalı."
......
"Caddeyi bütünüyle görüp düşünmemeli. Hep bir sonraki adımı, bir sonraki nefesi ve bir sonraki süpürgeyi... Ve hep bir sonra geleceği... O zaman zevkli olur. Önemli olan işini iyi yapmaktır. Ve öyle yapmak gerekir."
Sayfa 32 - Kaynak Yayınları/ E-kitapKitabı okudu
Bazıları Çöpçü Beppo'nun aklının pek yerinde olmadığını söylerdi. Bunun sebebi, sorulan sorular cevap vermeyip sadece gülümsemekle yetinmesiydi. Önce düşünür, sonra da cevap vermeye gerek görmezse susardı. Cevap vermesi gerektiğine inanırsa, daha da uzun düşünürdü. Bazen bir soruya cevap vermesi için iki saat, bazen de bir gün geçerdi.
Sayfa 42 - Pegasus YayınlarıKitabı okuyor
Bazı insanların neden soluk benizli göründüğünü anladım.
Rahmetli 
Hayao Miyazaki bu kitabın anime filmini yapabilseydi keşke :) Kitabı okurken hep onun çizimleriyle hayal ettim ve okuma keyfini iki katına çıkardım kendimce.
İnsan bazen kafasını elleri arasına alıp "biz ne ara bu hale geldik" diye düşünür ya, bence o sorunun zaman ve dinlemeyle ilgili olan cevabı bu kitapta. Duman adamlar gerçek
"Bazen önüme upuzun bir yol çıkıyor. Oyle uzun ki insan bunun sonu gelmez sanıyor. O zaman acele etmeye başlıyorsun. Gittikçe daha da acele ediyor insan. Her önüne baktığında yolun hiç de kısalmamış olduğunu fark ediyorsun. Daha hızlı ve daha gayretli çalışıyorsun; sonunda nefesin kesilip güçsüz kalıyorsun ve cadde hala upuzun bir şekilde seni bekliyor. İnsan caddenin tamamına bakıp hemen bir karara varmamalı. Her zaman adım adım ilerlemeli. Sürekli olarak bir adım, sonra bir nefes, sonra süpürge.. İşte o zaman hayat zevkli olur. Önemli olan işini iyi yapmaktır... Oyle de olmalı..." Çöpçü Beppo...