Yaşamın Hareketi
“Çevremizdeki tüm bu şeylerin ne olduğunu biliyor musun Winnie?” dedi Angus neredeyse fısıltıyla.”Hayat.Hareket eden,büyüyen,gelişen,bir dakika bile değişmeden duramayan hayat.Her sabah baktığın bu gölün suyu hep aynı görünür, ama değildir.Gece boyunca hareket eder,batıdaki şu dereden sürekli su gelir ve doğudaki şu dereden gider,daima sessiz,daima yeni,hiç durmadan hareket eder.Ama göl hep buradadır,su her zaman hareket eder ve önünde sonunda bir gün okyanusa ulaşır.”
Sayfa 47Kitabı okudu
Bir şey olmayacağını bile bile beklemek işte hayat ...
"Hayat ne biliyor musun abi? Düşün bak rövanş maçındasın. İlk maç kendi evinde sıfır sıfır bitmiş. İkinci maç oynanıyor. Deplasmandasın. Dakika doksan artı iki. Bir sıfır yeniksiniz. Hakem üç dakika uzatma vermiş. Yani bitime yarım dakika ya var ya yok. Gol atarsanız tur sizin, atamazsanız her şey bitiyor. Maçın uzama ihtimali yok. Bir uzun top yollamış kalecin. Önü ne düşmüş. En ileride sen varsın. Pas verecek adam arıyorsun. Arkadaşlarının yorgunluktan götü düşmüş. Etrafında kimse yok sizden. Senin de götün düşmüş. Topu sürmeye mecalin yok. Sürebilsen kaleciyle karşı karşıya kalıp topu kaleye takman işten bile değil. Ama mecalin yok. Ve maç bitti bitecek. Umutsuzca ve tüm gücünle abanıyorsun topa. Kaleye en az otuz metre var. Olmaz. Gol mol olmaz. Bir bok olmaz artık. Ama n'apıcaksın, olmayana kadar zavallı bir umutla bekliyorsun işte. Top üstten auta çıkana kadar bekliyorsun. Maç bitiyor sonra. Eleniyorsun. İşte hayat o havadaki top abi. Biliyorsun hayatta gol olmayacak. Ama başka ne çaren var ne de şansın. Bir şey olmayacağını bile bile bekliyorsun. Bir şey olmayacağını bile bile beklemek işte hayat ... "
PdfKitabı okudu
Anneye Saygı...
Maç başlamadan önce, hakemin bir gün önce ölen annesi için bir dakikalık saygı duruşunda bulunmak üzere tüm seyirciler ayağa kalktılar. Saygı duruşunun hemen ardından yöneticilerden biri mikrofona gelerek, en zor durumlarda bile görev yapmaktan çekinmeyen, sporcuya yakışır bir davranış örneği gösteren hakemi övücü bir konuşma yaptı. Sahanın ortasında başı eğik duran kara gömlekli ve şortlu adamı halk sessizce alkışladı. Adoum gördüğü manzara karşısında neredeyse küçük dilini yutacaktı, gözlerine inanamıyordu, bir kolunu çimdikledi. Acaba yanlış ülkeye mi gelmişti? Her şey böylesine değişmiş olabilir miydi? Eskiden seyirciler ayağa, yalnızca hakeme “İbne!” demek için kalkarlardı. Sonunda maç başladı. On beş dakika sonra Aucas bir gol atınca stattaki tüm seyirciler bir anda ayağa kalktılar. Fakat top çizginin dışında çevrildi gerekçesiyle hakem golü geçersiz saydı. İşte o zaman kıyamet koptu, az önce hakemin merhum annesi için saygı duruşunda bulunan seyirciler kadıncağızın artık hayatta olmadığını unutmayarak kükremeye başladılar: “Öksüz ibne!”
Sayfa 152 - Can Yayınları, (çev. Ertuğrul Önalp, Mehmet Necati Kutlu), 6. baskı, 2014.
"İşin aslı sağlıklı bir göl fikrini hiç düşünmemiştim, ama bir dakika, göllerin de sevgiye ihtiyacı var. Bu fikir hoşuma gitti — buradakiler gölün sağlığını düşünüyor, tıpkı annemin beni ve Penny'i düşündüğü gibi, o da vitaminlerimizi alıp almadığımızı, ellerimizi yıkayıp yıkamadığımızı ve yıllık doktor kontrollerimizi takip ediyor. "
Sayfa 135 - Genç Timaş YayınlarıKitabı okuyor
