Sakin ol dedi Ruhn Athalar’ın zihnine.
Karşılığında gök gürültüleri patladı.
Peki o zaman.
Sayfa 522Kitabı okudu
Ruhn yarılanmış birasıyla Dec ve Ithan’la yalnız kalınca, “Connor olsa maçı seçerdi” dedi Ithan.
Sayfa 315Kitabı okudu
…Şimdi nesin?” Viskisinden bir yudum daha aldıktan sonra, “ Sırf Bryce izin verdiği için kılıca sahip olan ikinci sınıf bir prens” dedi sakin bir sesle.
“Bizi birbirimize düşüremezsin.” Ama o sözler -ikinci sınıf prens- derinlerinde bir yeri sızlatmıştı. “Bryce ve ben gayet iyi anlaşıyoruz.”
Sayfa 301Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Benim görüşüme göre, bir dil nasıl ancak gerçekten öğrenilince konuşulabiliyorsa, karakterler de ancak insanları iyice inceledikten sonra yaratılabilir.
Sayfa 9Kitabı okudu
Bu deneyin bizlere gösterdiği şey başkalarının yanında kendi sesimizi dinlemenin ya da inançlarımızı korumanın ne kadar zor olduğu. Eğer içinizde ben olsam farklı yürürdüm diye düşünen varsa kendisine neden el çırptığını sorsun. Çocuklar, hepimizin içinde büyük bir kabul görme ihtiyacı vardır ama özgün ve farklı olan şeylerinize de güvenmek zorundasınız; tuhaf ya da rağbet görmeyen şeyler olsalar da. Frost’un dediği gibi, ‘Yollar ikiye ayrılmıştı ormanda ve ben daha az katledilmiş olanı seçtim, /Bütün ayrımı yaratan da buydu.’
Sayfa 73Kitabı okudu
Thoreau der ki, ‘Çoğu insan hayatını sessiz bir çaresizlik içinde yaşar’ Bunu kabullenmek niye?
Sayfa 52Kitabı okudu
Umudumuzu yitirirsek elimizde ne kalır ki?
Sayfa 524Kitabı okudu
Yoltaşı onundu, tıpkı üçüncü sessizliğin de onun olduğu gibi.
Sayfa 736Kitabı okudu
“Yasağı kaldırmak için bana tek bir şey lazım,” dedi Lorren.
Delice bir sırıtışı yüzümden uzak tutmaya çalıştım. “Ne isterseniz.”
“Bu zamana kadar eksikliğini çektiğin bir sabır ve sağduyu göster dedi Lorren, ardından başını önünde çık duran kitaba çevirdi.
“Güle güle.”
Sayfa 460Kitabı okudu
Çok az şey sorgusuz sualsiz itaat kadar sinir bozucudur.
Sayfa 606Kitabı okudu
El arabasını odunla doldurmayı sürdürürken durmak üzere olan bir makine gibi hareketleri giderek yavaşladı. Sonunda tamamıyla durdu ve uzunca bir müddet taş gibi kıpırtısız bekledi. Ancak o zaman soğukkanlılığını kaybetti. Kendisini görecek kimse olmamasına karşın yüzünü ellerinin arasına sakladı ve dalga dalga gelen ağır, sessiz hıçkırıklarla vücudu sarsılırken sessizce ağladı.
Sayfa 144Kitabı okudu
“Yaran nerede?” diye sordu Nezha. Parmaklarını yarasına bastırdı. “Burada mı?”
“Canım yanıyor.”
“Güzel,” dedi. Eli Rin’in arkasına uzandı. Rin onu kendine çekeceğini sandı ama sonra belinde bir baskı hissetti. Nezha elini çekip de kanlı parmaklarını görene dek bıçakladığını anlamadı.
Rin yana çöktü. Nezha onu kollarına aldı.
Yüzü bir görünüyor bir kayboluyordu. Rin konuşmaya çalıştı ama dudakları ağır ve beceriksizdi. Tek yapabildiği anlamsız bir şeyler fısıldamaktı. “Sen… ama sen…”
“Konuşmaya çalışma,” diye mırıldandı Nezha ve bıçağı belinde daha derine saplarken dudaklarını alnında gezdirdi.
Sayfa 526Kitabı okudu
Neden Nezha’ya her bakışında onu ya öpmek ya öldürmek istiyordu? Onu ya aşırı mutlu ediyor ya öfkeden kudurtuyordu. Ama onu güvende hissettirmiyordu.
Sayfa 464Kitabı okudu
“İkimiz su ve ateşi kontrol edebiliyoruz,” dedi Rin sessizce.
“Rüzgarla baş edebileceğimize eminim.”
Sayfa 465Kitabı okudu
Rin sakinleşmeye çalışarak derin nefes aldı. Öldüklerini bilmiyorsun, dedi kendine. En azından Nezha kurtulmuş olmalıydı. Su, onu çocuğuymuş gibi korurdu. İstese de istemese de dalgalar onu korurdu.
Sayfa 319Kitabı okudu