Özel bir Peygamberin özelleştirilmiş ümmetiyiz.
İmanı olan her bireyin bir görevli olduğunu ,sadakanın sadece paradan değil tebbesümden moral vermekten de ibaret olduğunu anlatan en çok hadis rivayet eden Ebu Hureyreden Rabbani hoca olan Mus'ab'a kadar bir çok yaşamı ve bilgiyi aktaran hac, tefsir gibi konulardan bahseden bunun yanısıra şimdiki yaşantımıza dek bir çok noktaya değinen yalın bir dille yazılan akıcı bir kitap. 
Nureddin Yıldız
Unutmak. Denilebilir ki küfre doğru katedilen yolun en kestirmesi budur. Kendi zihninizin hakikate yaklaşma gücünün üstünü örtüyorsunuz. Sizi Yaratan'la bir ahdiniz olduğunu, her yaratılmış olanın buna benzer bir ahidie bağlı olduğunu unutuyorsunuz. İnsanoğlunu temel meselelere götürecek bazı işaretler bulunduğunu reddediyorsunuz. Artık sizin için kendi aslınıza, mevcudiyetinizin hikmetine ait sorular önemini kaybetmiştir; bunların yerini eşyanın kolay değişen görünüşüne ait sorular almıştır.
Yaşananlar bizi neden etkilemiyor?
Suriye'den ve diğer mazlum coğrafyalardan karelere bakın. Görmediğimiz bir şey kaldı mı? Can çeki şen çocuklar, yıkıntılar içinden paramparça çıkarılan be bekler, yavruları kollarında son nefesini veren annelerin feryatları, bombardımanlar... Her şey avucumuzun içinde, parmaklarımızın ucunda. Paylaşıyoruz, Whatsapp grupla rında birbirimize yolluyoruz, üzerine yorumlar yapıp beğeni'ler topluyoruz. Değişen ne? Hiçbir şey. yansıyan
Kanlı ceset fotoğraflarının uluorta ve durmaksızın paylaşılması, kalpleri dört aşamada katılaştırıyor: İlk önce bakamıyorsunuz, içiniz parçalanıyor. İkinci aşamada ba- kabilmeye başlıyorsunuz, "vay alçaklar", "vay zalimler" nidaları eşliğinde üzülmeye devam ediyorsunuz. Üçüncüde tepkiler artık, "tüh, yine katliam yapmışlar"a dönüşüyor. Dördüncü ve son aşamada, "yazık'tan başka ses çıkmıyor ağzınızdan. Tüm bunların ardından hâlâ ağlayabiliyorsanız, gerçekten şanslı azınlıktansınız.
Sık sık sorulan, "Yaşananlar bizi neden etkilemiyor? Üzerimize ölü toprağı mı serpildi?" sorularının cevabı tam da burada. Gözler göre göre, gönüller de alıştı. Acı sıradan- laştı, normalleşti, rutin hale geldi. Tıpkı Filistin ve başka coğrafyalardaki acılar gibi...
Sayfa 20
Evet, görünüşte aynıydı her şey. Ama garip bir seziş bana bu görünüşe aldanmamamı söylüyordu. Bir şey eksikti gördüklerimde. Bir şey; yokluğu pek çok şeyi beraberinde sürükleyip götürmüş bir şey. Her ev, hatırladığım bazı hikâyelerini unutmuş veya inkâr ediyormuş gibiydi. Bu yapılar sanki değişen değer birimlerinin farkındaydılar. Sanki değişen âlemde var olmalarını mümkün kılan hatıralarını, artık gelip geçene tekrardan utanıyorlardı. Belki anlayamayacaklarından, onların dudak büküp alay edeceklerinden korkuyorlardı. Onun için geride, onun için susmuş önlerine bakıyorlardı.
Sayfa 15Kitabı yarım bıraktı
