Toprak kadar sessiz bir çocuktum. Dilsizliğim doğuştan. Boynumdaki leke gibi. Sesleri, kelimeleri duyuyorum, kelimeleri büyük bir aşkla seviyorum, hiçbir zaman kullanamayacağımı bilmek iyice kutsallaştırıyor onları. Allaha yakarırken, dua ederken dudaklarımda kıpırdanan kelimelerden hiçbir farkı yok hiçbir kelimenin. Benim için bütün
...Bazıları deli olduğumu düşünüyor. Sanırım öyleyim de. Oturup, söylenir dururum. Kiliseye gidip ilahiler söylerim. İnsanlar dindar olduğumu sanıyorlar. Ne münasebet! Sadece tüm gün çorap yıkayıp ütü ve yama yaptığımı unutmaya çalışıyorum ben.