Sakinleştirici
Doktor duvara bakarken kendine kızıyordu bir yandan.
"Hastanın raporunu bi incelersin. Sonra randevu verirsin. Derdi olmayan da keyfi geliyor artık buraya. Sakinleştirici verecekmişim de.. Öfke kontrol problemi varmış da. Teşhisi kim koydu, ne zaman koydu? Yol geçen hanına çevirdini-" Cümlesini tamamlayamadan kapı sertçe açıldı. Şaşkınlıkla kafasını eğip içeri giren kişiye baktı. Az önce çıkan hastaydı bu. Hasta demek ne derece doğruydu, bilmiyordu da. Neyse neyse. Adam sinirle yaklaştı doktorun masasına. Bir elini de yumruk yapmıştı. Yumruk olan elini havaya kaldırıp doktora gösterdi.
"Bak şimdi Doktor, beni iyi dinle. Ben buraya niye geldim? İyi değilim diye. Beni hasta görmüyorsun ya kendi çapında, görmen için ne yapmam gerek? Seni mi yumruklayayım? O zaman sadece sen değil on doktor daha çıkarır reçeteyi. Siz doktorlar her şeyi bildiğinizi sanıyorsunuz. Ama hayat okuduğunuz kitaplar değil. Ve bazı dertler de sizin tıbbi tedavilerinizle geçmiyor. Vereceğin sakinleştirici ancak uyutur beni. O da emin ol şu sıralar en çok ihtiyacım olan faaliyet. Birkaç saat de olsa düşünmek istemiyorum. Umarım net anlaşıldım. Şimdi yaz şu ilacı, gideyim."
-Deli Dolunay
Doktor adlı yeni yazmaya başladığım amatör kitaptan kesittir. Ayrıca kitap hiçbir sitede yayınlanmamaktadır.
Deli Dolunay Burada
Gökyüzü maviyken yazamıyorum. Aydınlıkta kendimi, hislerimi gizlemek zorunda kalıyorum. Bu koşuşturmada yazmaya fırsat kalmıyor. Açık olmak gerekirse, karanlıktan da korkuyorum. O yüzden bu saatler en iyisi. Ne tam karanlık, ne de aydınlık. Yazdım. Çok yazdım. Her düşündüğümü, hissettiğimi yazdım. Pek okunmadım, (ki bunu da çok dert ettiğim söylenemez) rahatladım. Her cümlemde derin bir nefes aldım. Kırmaktan korkup içime attıklarımı, kalemimle dışarı püskürdüm. Okudum. Gözümden yaş gelene kadar. Güçlendim az çok. Kelimeler en iyi silahlarımdı bana göre. İnsanlar ne safsın dedikçe, sözcüklerle cevap verdim hepsine. Saf değilim dedim kalemimle bağırarak.. Sadece yediğiniz naneleri görmezden gelmek işime geliyor. Bu en basitiydi yazdıklarımın. Kağıda yazdım. Bilgisayara yazdım. Telefondaki notlar bölümüne yazdım. Ben yazdım, insanlar sustum sandı. Aslında ben öyle bir konuştum ki...bir okusalar kafayı garanti tırlatırlardı. Ben geri döndüm. Gerçi hiç gitmedim ya, hadi neyse. Deli Dolunay burada.
-Deli Dolunay
Deli Ve Dolunay
Deli adam fısıldar gökteki Dolunay'a..
"Deliymişim ben. Öyle diyorlar. Ben kimseye zarar vermedim ama korkuyorlar benden. Kaçıyorlar. Deliymişim ben. İyi biri değil miyim ben şimdi? Kime ne yapmışım ki? Kimi ağlatmışım? Git deyip kovmuşum? Aklım başımda değilmiş benim. En yakınlarım dedi bunları bana. Deliymişim ben. Deli dediler bana."
Gözyaşları yüzünden birer birer dökülen adamı dinliyordu Dolunay. O gece en mutlu gecesiydi sözde, tüm parçaları tamdı. Ama mutsuzdu. İyilere yapılan haksızlık gökteki Ay'ı bile ağlatıyordu. İçinden tek cümle söyledi o da.
"Deliler iyidir bunu unutma."
Adam sanki duymuş gibi sordu bir daha.
"Deliler iyi midir ki ya?"
Okur Takip Önerileri
Diye.
Bazen akıllı da olsan, deli taklidi yapacaksın. Daha çok üzülme diye. Daha fazla sorumluluğun olmasın diye. Biraz gülümse diye. Kafanı kaldırıp, bugün kendim için yaşıyorum ,demeyi başar diye. En ufak hatanda gömmesinler diye. Ağlasan da , gülsen de sorun etmesinler diye. Çok diye var da, millet uyuyor. Sonra.
"Hiç kimse.. en aklıselim görünenler dahi.. delilikten muaf değildi."
Deli Dolunay
Hava aydınlanıyor burada yavaş yavaş. Bak bu gece de uyku tutmadı. Uyku prensip olarak beni hiç tutmaz ya zaten, neyse. Beni tanımazlar. Bilinmem yani çok. Deli Dolunay, olmak istediğim kişilik. Olmam gereken de olabilir. Delilik görecelidir. Bana deli, başkasına aklı fikri yerinde görünebilir. Ama herkese deli görünen, asıl iyilerdir. Dolunay ise , Ay'ın bütün olduğu tek evre. Yitirdiği duygularını, hayallerini .. her şeyi geri topluyor sanki. Hep öyle kalmak ister ya insan. Birileri kırılır, kazığın kralını yer. Ağzımızdan "Vah vah" lı laflar dökülür, yüreğimizden "Allah'ım sen beni koru." Bir deli olmak istiyorum, biraz da dolunay. İyi sabahlar.
-Deli Dolunay
224 syf.
·
Puan vermedi
Neye inandığın, hayallerinden, isteklerinden ve beklentilerinden çok daha güçlüdür. Sonunda her zaman, inandığın şey oluyorsun~
Pür ateşim, açtırma benim ağzımı zinhar`!
Zalim, beni söyletme; derunumda`` neler var!
` : Sakın!
``: gönlümde
"Aynı duayı birbirinden habersiz eden iki insan..er ya da geç birbirlerine kavuşurlar."