Eğitim ile Finlandiya'nın doğuşunu tertemiz su gibi bir dille okuyoruz. Birin değerini iliklerimize kadar hissedip, değerlinin her zaman çok olan, zengin olan, büyük olanda olmadığını özümsüyoruz. Korkmadan, acaba olur mu demeden hayallerimizin arkasından dört nala koşmamız gerektiğini anlıyoruz. Asla umudumuzu yitirmememiz gerektiğini, bilimin sanatın kitabın neler yapabileceğini görüyoruz. Ancak şöyle de bir gerçek var, bu kitabı ülkemizde yüzbinlerce kişi belki de milyonlarca kişi okumuştur. Peki neden hala Türkiye yerinde saymaya hatta gerilemeye devam ediyor. Nasıl bilimin, sanatın üretildiği başta gelen ülkelerden olacağız, ne zaman Ay'da yürüme hayalleri kuracağız, ne zaman 7 den 70e günlük konuşmalarımız güncel politika olmaktan çıkacak. Ne zaman?
