Gök karanlık,
Yarım kalmış umutlarıma,
Bir başkası kırgınlık toplayan yıldızlar gibi gülümsüyor.
Derin bir sessizlik içinde yaşıyorum.
Yasaklarım var benim kendi kendime koyduğum,
O yasakları çiğnemeden kendim olmam onu biliyorum.
Onu biliyorum
Ama kendime anlatamıyorum .
Vicdanın sesini dinliyorum diyorum.
Çünkü gözlerim gülümseyerek ağlıyorum.
Sahi gözleri gülümseyerek ağlamak ne demek biliyor musun?
Biliyorum dediğin sesini duymayı o kadar çok isterdim ki.
Çıkmayacak seslere kendimi duyurmaya çalışmak istiyorum.
Hayli zaman olmuş gerçi...
Gerçi hayli zaman olmuş hayallerimi bırakıp sürüklenen olanın ben olduğunu, kendim dahi unutmuşum.
Çok kez uykuya dalmışım.
Herkesin o hayalini ben içimde yaşamadan bittirdim .
Bittirmesem yenilirim.
Yenilirim kendime ...
Emeğine sağlık derken kırılıyor insan kendi emeği gittiği için 🥹🥺
🤍 𝓶𝓮𝓵𝓲𝓼𝓪𝓼𝓪𝓱𝓲𝓷
"Garip bir duygu var içimde , sanki mutluluğu ve hüznü aynı anda yaşıyor gibiyim. Gülümsemek istiyorum ' ben bunları da aşarım 'demek istiyorum ancak kelimeler boğazımda dügümleniyor.5 gün dile kolay, belkide bu süreçte yaşadığım olaylardan sonra böyle hissetmem normaldır. sevgili günlük dün kardeşimin gözlerinde derin bir korku gördüm , ben kayıp etme korkusuyla mücadele ettim kim bilir o hangi korkularla mücadele ediyordur.
Biliyorum, kendisine yaklaştırmayacak , asla konuşmayacak ancak mutlu olması için elimden gelen herşeyi yapıcam , biyolojik kardeşim olmasada o benim kırlangıç kuşum bunu ona demeyi çok isterdim çünkü bu kuşlar narin ve sosyal kuşlar değildir aynı onun gibi ...!ayrıca sanırım en sevdiği kuş kırlangıç çünkü bir ara kahvaltısını götürürken yatağın hemen yanında bir defter ve arasında bir kağıt gördüm merakıma yenik düşüp kağıda baktım. Kâğıta siyah beyaz renkli kırlangıç kuşu çizmişti. Bu yüzden de o benim hep kırlangıç kuşum olarak kalacak. Sevgili günlük umutların yeşereceği bir gün olması dileğiyle...!"
👇
wattpad.com/story/368030850...
Öncelikle gayet akıcıydı, yazarın dili yormadı güzeldi okuttu ama etkisinden çıkamıycağım ya da günlerce hakkında konuşmak istiyceğim bi kitap mı? Kesinlikle hayır. Goodreads puanı ve booktokta önüme düşen 27383838 yorum videosu sonrası beğeneceğimi düşünerek okudum kitabı ve beğendim de zaten ama ben bilmiyorum ya bu yazarı okurken bi şeyler
Daniel Keyes
(Spoiler olabilir)
Daha uzun olmasını istediğim,devam etsin dediğim bir kitaptı.Sonucu böyle beklemiyordum Charlie nin daha da ilerlemesini güzel sonuçların çıkmasını isterdim.Charlie gibi olan bir çok kişiye ulaşılması ve Charlie nin güzel bir evliliği, hayatı olsun isterdim yani demek istediğim kitap bitmesin istedim çok akıcı ve sonrayı merak ettiren bir kitaptı. okurken sonrayı düşündüm hep ve kendimi akıntıya kapılmış gibi hissettim.Zekayı geliştirmek yetmiyor bunun sürekli tekrar edilmesi gerektiğini daha iyi anlamış olduk. eğitim görmek yeterli değildir kaç yaşına gelirsen gel kitap okumayı kendini geliştirmeyi bırakmaman gerek insanın kendini geliştirmesi ve bunun verdiği his gerçekten çok güzel.kitap da gördüğümüz ve bence vurgu yapılan konu buydu.Charlie nin annesi tarafından gördüğü muameleyi birebir yaşadım çok üzüldüm o an Rose ye söyleyecek çok şeyim vardı. Rose çok ağır konuşuyordu okurken bile "hayır ya"diye söylenip üzülerek okumaya devam ediyordum.kitap beni etkisi altına almayı başardığı gibi sizleri de akıntıya kapılır gibi çok uzak yerlere sürükleyecektir kesinlikle okunmasını tavsiye edeceğim bir kitaptın Algernon'a Çiçekler
Pennies Kitap Yorumu
“Bu hikâyenin kahramanı ben değilim, kızım. Bunu hatırlasan iyi edersin.”
Bir zamanlar, on sekiz yaşında bir psikoloji bölümü öğrencisiydim.
Şimdiyse, bir adamın esareti altındayım.
Çalındım ve satıldım; iki yıl önce, dünyamın değiştiği o günden beri çürüklerle kaplıyım.
Sessizce acı çekerek özgürlüğü arzulasam da
Demek ki insanlar birbirine ancak muayyen bir hadde kadar yaklaşabiliyorlar ve ondan sonra, daha fazla sokulmak için atılan her adım daha çok uzaklaştırıyor. Seninle aramızdaki yakınlaşmanın bir hududu, bir sonu olmamasını ne kadar isterdim. Beni asıl, bu ümidin boşa çıkması üzüyor... Bundan sonra kendimizi aldatmaya lüzum yok... Artık eskisi gibi apaçık konuşamayız... Bunları ne diye, neyin uğrunda feda ettik? Hiç!.. Mevcut olmayan bir şeye malik olalım derken mevcut olanları kaybettik... Her şey bitti mi? Zannetmem. İkimizin de çocuk olmadığımızı biliyorum. Yalnız bir müddet dinlenmek ve birbirimizden uzak kalmak lazım. Ta birbirimizi tekrar görmek ihtiyacını şiddetle duyuncaya kadar...