Müslüman yazarlar (Milel ve Nihal kitaplarında) Hinduları genellikle Berahime şeklinde adlandırmışlardır. Bakillani ve Ebu'l-Meali'ye göre Berahime (Brahman) kelimesi Hz. İbrahim'in adından gelir. Fakat Şehristani onları düzeltir ve Berahime adının Hz. İbrahim'den değil Berahim adlı nübüvveti (peygamberliği) inkar eden birinden geldiğini söyler.
Sayfa 31
Ömür "bugün"den ibaret.
"Dün"ün ölmüşüyüm,
"yarın"ın doğmamışıyım..
Sayfa 52Kitabı okudu
Vedalarda açıkça ifade edildiği üzere tanrıların bir başlangıcı olduğuna inanılmaktaydı. Tanrılar çeşitli zamanlarda meydana
gelmişlerdir. Bazı ilahlar diğerlerinin dölü durumundadır. Atharva Veda ve Brahmanalarda tanrıların aslında ölümlü olduğu fakat
münzevi bir hayat ile ölümlülüğün üstesinden geldikleri anlatır.
Rig Veda'da tanrıların Agni ve Savitr'den bağış olarak sunulan
"soma"yı içerek ölümsüzlüğe ulaştıklarına dair bir referans vardır
Hinduizm, başka bir dinde görülmeyecek şekilde oldukça geniş bir dini literatüre sahiptir. Bu zengin literatürün başlangıcı Vedalar dönemine kadar (M.Ö. 1200 civarı) uzanır. Özellikle Upanişadların ortaya çıkışından (M.Ö. 800'den) sonra Hinduizm zengin bir felsefi boyut kazanmıştır.
Yüce Tanrı! Dirilt eski kurtları!
Bir demirci çekiciyle set yarsın;
Geri almak için aziz yurtları
Bizi yine Ergene'den çıkarsın.
Sayfa 101Kitabı okudu
Hz.Ali den:
“Müminin musibetten Allah’a(c.c) sığınması doğru değildir. Zira musibet illa mümine isabet edecektir.
Ancak mümin,musibetin saptırıcılığından Allah’a sığınmalıdır.”
