Babaanne ile birlikte caminin kadınlara ayrılmış, önü bir perde ile kapatılmış kısmına girerlerdi. Etrafta hoş, büyülü bir koku olurdu. Müezzinlerin sesi çocuk gövdesinin bir yerinde cevabını bulurdu. Bunu ürperişlerle duyardı, aşikâr çıkaramazdı. Babaannenin gözü hep önünde olurdu. Sessizliğin sese, sesin kelimelere, kelimelerin özgü manalara dökülmesi bir Ramazan boyu sürer giderdi.