#Okudumbitti
#GarpCephesindeYeniBirŞeyYok
"Bu kitap; ne bir şikayettir, ne de bir itiraf. Harbin yumruğunu yemiş, mermilerden kurtulmuş olsa bile, tahriplerinden kurtulamamış bir nesli anlatmak isteyen bir deneme, sadece.” diyor Erich Maria Remarque kitabın başlangıcında.
Yasaklanmış ve yakilanlar arsında yedinci sırada olan bir kitap. Yazar hayati savrulmaktan kendisini yaşam bulamamış bir hayat misali...
Daha çocuk ve öğrencilerdi. Kapılarını çalan ise 1. Dünya savaşıydı. Bir çocuk cephede ne yapabilir ki... Çoğunlugu sağlayabilir, es kaza bir düşman askerini öldürebilir elindeki silahı düzgün tutabilirse, yaralı herhangi birine yardım edebilir hickimse görmeden. Çünkü o hâlâ çocuk... Onlar hala çocuk... Onlar hala öğrenciydi...
1. Dünya savaşının soğuk yüzünü Alman bir askerin cephede yasadiklarini ve sonrasında yaralandığı için askeri hastanede geçirdiği günleri baş karakter Paul un gözünden okuyoruz. Her bir cümlesi insanin yüreğine işliyor.
Kendilerine yabancılaşan, kim olduklarını unutan savaşçılar...
Ailerini geride bırakıp, cephede kurşunların yağmasına yakalanan savaşçılar...
Arkadaşlarının nasıl öldüğüne tanık olmak zorunda kalan savaşçılar...
Hayalleri vardı, soruyorlar birbirlerine :
Dönünce ne yapacağız ?
Diğeri cevap veriyor :
Tek beden olarak geri dönebilecek miyiz , ya da dönebilecek miyiz?
Çünkü her yanları ceset ...
Her yanları uzuv...
Her yanları kan ve acı...
Nasıl unutulabilir böyle bir vahşet!
Oldukça etkili bir kitap.
