Deniz Gezmiş' in babasına son mektubu!!!! İyi uyu guzel yürekli adam
Baba,
Mektup elinize geçmiş olduğu zaman, aranızdan ayrılmış bulunuyorum. Ben, ne kadar üzülmeyin desem, yine de üzüleceğinizi biliyorum. Fakat, bu durumu metanetle karşılamanı istiyorum. İnsanlar doğar, büyür, yaşar ve ölürler… Önemli olan çok yaşamak değil, yaşadığı süre içinde, fazla şeyler yapabilmektir.
Bu nedenle ben, erken gitmeyi normal karşılıyorum. Ve kaldı ki, benden önce giden arkadaşlarım, hiçbir zaman ölüm karşısında tereddüt etmemişlerdir. Benim de etmeyeceğimden şüphen olmasın.
Oğlun, ölüm karşısında aciz ve çaresiz kalmış değildir.
Bu yola bilerek girdi. Sonunda da bu olacağını biliyordu.
Seninle düşüncelerimiz ayrı ama, beni anlayacağını tahmin ediyorum. Sadece senin değil, (…) anlayacağını inanıyorum.
Cenaze için, avukatlarıma gerekli talimatı verdim. Ayrıca savcıya da bildireceğim. Ankara´da 1969´da ölen arkadaşım Taylan Özgür´ün yanına gömülmek istiyorum. Onun için cenazemi İstanbul´a götürmeye kalkma.
Annemi teselli etmek sana düşüyor. Kitaplarımı küçük kardeşime bırakıyorum. Kendisine özellikle tembih et. Onun bilim adamı olmasını istiyorum. Bilimle uğraşsın ve unutmasın ki, bilimle uğraşmak da bir yerde insanlığa hizmettir.
Son anda, yaptıklarımdan en ufak bir pişmanlık duymadığımı belirtir seni, annemi ve kardeşimi devrimciliğimin olanca ateşiyle kucaklarım…
Oğlun Deniz Gezmiş
6 Mayıs 1972, Merkez Cezaevi
Deniz Gezmiş'in İdam Kararından Sonra Babasına Mektubu
Baba
Sana sık sık mektup yazacağıma söz vermiştim. Sözümü tutuyorum. Aslında sen mektup yazmada ne kadar tembel olduğumu iyi bilirsin. Ama bu da soyaçekimle ilgili. Çünkü sende de var aynı tembellik.
Akşam radyoda avukatlarımızın hakkında dava açıldığını duydum ve güldüm. Baştakiler ne yapacaklarını şaşırdılar. Ellerinden gelse okuma yazma bilen herkesi tutuklayacaklar. Bildiğin gibi şimdi hücrede kalıyorum. Vaktimi bol bol kitap okumayla geçiriyorum. Okumaya doymak olmuyor. Ölene kadar doymayacağım. İdamı fazla düşündüğüm yok. Daha evvel de söylediğim gibi dünyaya kazık çalmadım ya. Fazla yaşamak değil önemli olan, ağaçlarda yaşıyor. Ben şimdiye kadar yaptıklarımdan pişman değilim. Elimde olsa tekrarlardım onları.
Buradaki arkadaşlarımın hepsinin moreli yerinde. Aslında hiç bir zaman morelimizi bozmadık ki.
Ben gelecekten her zaman umutluyum. Tarihin çarkları bizden yana dönüyor. Kaldı ki biz halkın umuduyuz. Şimdilik bu kadar.
Sayfa 342Kitabı okudu
Deniz Gezmiş'in babasına mektubu
"Baba,
Sana her zaman için müteşekkirim. Çünkü Kemalist düşünce ile yetiştirdim beni.
Küçüklüğümden beri evde devamlı Kurtuluş Savaşı anıları ile büyüdüm ve o zamandan beri yabancılardan nefret ettim.
Baba biz Türkiye'nin ikinci Kurtuluş savaşçılarıyız. Elbette ki hapislere atılacağız kurşunlanacağız da ama bu toprakları yabancılara bırakmayacağız. Bir gün yeneceğiz onları.
Düşün baba, bugün hükümet işini gücünü bırakmış bizimle uğraşıyor. Çünkü bizden başka gerçek muhalefet kalmamış durumda. Ve hepsi Kemalist çizgiden sapmışlar. Ve tarih önünde hüküm giymiş durumdadırlar. Biz çoktan onları tarihin çöplüğüne atmış durumdayız.
Baba, mektubuma son verirken seni, annemi, Bora'yı, Hamdi'yi devrimciliğimin onca ateşi ile kucaklarım.
Deniz Gezmiş..."
Sayfa 56Kitabı yarım bıraktı
'Babama Ayakkabısı Cezaevinde Kaldı Deyin'
Üçüncü kez başgardiyanın odasına gittik ve Hüseyin odaya getirildi. Hüseyin bize ayağındaki spor ayakkabıları göstererek "Babam yarın ayağımdaki bu ayakkabıları görünce, oğlumun doğru dürüst bir ayakkabısı bile yokmuş diye üzülecek. Ayakkabımı bile giyemeden apar topar buraya getirdiler... Ona ayakkabılarımın cezaevinde kaldığını söyleyin..." dedikten sonra babasına yazdığı mektubu savcıya verdi.
Savcı doktorlara alışılagelmiş soruyu tekrarladı ve Hüseyin'e kararı okunduktan sonra beyaz idam gömleğini giydirdiler. Hüseyin'in cebinden 21.95 TL çıktı. Avluya doğru yürürken gülerek bize döndü ve "Hadi eyvallah! Şekibe ablaya selam," diye seslendi.
Tabureye çıkmadan masanın üzerinde yüksek sesle şunları söyledi: "Ben şahsi hiçbir çıkar gözetmeden halkımın mutluluğu ve bağımsızlığı için savaştım. Bu bayrağı bu ana kadar şerefle taşıdım. Bundan sonra bu bayrağı Türk halkına emanet ediyorum. Yaşasın işçiler ve köylüler ve yaşasın devrimciler! Kahrolsun faşizm!"
İnfazı kendi yaptı...
Sayfa 129 - Hüseyin'in infazıKitabı okudu
