Mert Yeğin
@di_angelo
Şeylerin özünü ve doğasını araştırıyorum. Hiçbir şeyi töze indirgemiyorum, kabul eden taraf olmak istiyorum. Ahlak-sız olanı seviyorum, zincirimle yürümüyorum; insanda tanrıyı paralıyorum.
Felsefe Lisans Öğrencisi
Ankara
Münih, 2001
292 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
İnsanlar bir fikri ve önlemi ortaya atarken öncelikle kendi düşünceleriyle empati yaparlar. Bir ebeveynin sizin uygunsuz olduğunuzu dile getirmesi ve önlem alması, eğer başka şartlar altında olsaydı bu sözde uygunsuzluktan bizzat faydalanmaya çalışacağına delalettir.
Günde 6 saat almanca çalıştığım için bu aralar pek kitap okuyamıyorum. :(
Güzeller Güzeli Venüs…
Umarım sana uzun zamandır mektup yazmamak gibi kabaca hareketimi anlayışla karşılarsın. Zor zamanlardan geçiyorum. Karanlığın ve yalnızlığın soğuk zincirleri ruhumu boğarken zihnimi dağıttığım şu nadir ânı kullanarak sana bu mektubu yazma şansına erişmiş bulunmaktayım. Biliyorum, edebi yeteneğimin zayıf olmasının yanı sıra
Okur Takip Önerileri
“Bazı hayaller, gerçek olmayı çok fazla hak ediyor.”
Cahit Sıtkı Tarancı
"Canavarlarla dövüşen kişi kendisinin de bir canavara dönüşmemesine dikkat etmelidir, çünkü bir uçuruma uzun süre bakarsan; o uçurum da senin içine bakmaya başlar."
- 
Friedrich Nietzsche
"Hiçbir zaman doğru insan çıkmaz karşına; ya zaman yanlıştır ya da insan..."
- 
Fyodor Dostoyevski
"Mükemmel insanı aramaktan vazgeçin, kusursuz bir insana ihtiyacınız yok. Tek ihtiyacınız olan şey nedir biliyor musunuz? Size sahip olduğu için şanslı olduğunu düşünen biri..."
- Morgan Freeman
"Felaketten kurtulmanın en güvenilir yolu, aşırı mutlu olmayı beklememektir."
- 
Arthur Schopenhauer
“En içten halimle konuşurken karşıma sıradan sözlerle çıkılması beni deli ediyor.”
- 
Johann Wolfgang Von Goethe
Karanlık
Kurşun rengi gözlerinden, yaşlar süzülmeye devam ediyordu. Alaycı bir gülümsemeyle ay ışığına doğru baktı. Koskoca karanlığın içinde parlak, bir o kadar da yalnızdı. Hızlı adımlarla yürümeye devam ederken buz gibi havanın ciğerlerine dolmasına izin veriyordu. Çaresizliğin son demlerini, iliklerine kadar hissetmiş; ölümün, dolunay kadar yakın olduğunu fark etmişti. Nefretten kaçarken nefretin pençesine düşüvermişti. Arkasını döndüğünde yalnız olmadığını fark etti.
Geçmişin tüm acı parçaları tekrar bir bütün haline gelmişti âdeta. Attığı her riyakâr adımla birlikte; geçmiş, tüm karanlığıyla arkasından hücum ediyordu. Şakaklarının tutamadığı yaşlar soğuk zemine düşüp kayboluyordu. Ay, gökyüzünde her zamanki asaletiyle duruyor, sadece izlemekle yetiniyordu.
Yüzünde bir tebessüm oluştu. Kaybedişini kabullenmişti artık. Her adımda battığı bu çukur kendi geçmişini, geleceğini ve insanların; geleceklerini, hayallerini gömüyordu. Soğuk havanın esiri olmuşçasına dizlerinin üzerine çöktü. Gözyaşları, soğuk zemini fethederken sadece tebessüm ediyordu. Son bir kez daha elini açtı ve göğe yalvardı. Konuşmaya çalıştıkça sesi içerlerde bir yerde kayboluyor, çenesi adeta karşı koyuyordu. Titrek bir sesle: “Ta-tanrım, onu affet...” Diyebildi sonunda. Olduğu gibi, aldığı tek cevap mutlak sessizlik oldu yine. Hıçkırıklarını tutamaz olduğunda yeri yumruklamaya başladı. Elleri kan içinde kalmıştı fakat acı hissetmiyordu. Duyguları gibi körelmişti onlar da. Omzuna bir el dokunana kadar kendinden geçtiğini fark etmemişti. Doğruldu ve yabancıya doğru döndü yüzünü. Kabullenmişti artık.
- @the_godcomplex
Felsefe gerçekten çok önemli, felsefe olmadan bir insan, insan olarak yaşayamaz. Felsefe düşünmektir, düşünce yönlendirmektir, sorgulamaktır ve vâr olmaktır. Felsefeden uzak bir insan, insan olmaktan uzaktır çünkü insanı diğer canlılardan ayıran şey düşünmektir. Felsefeden uzak insan da bu nedenle düşünmeyendir, eh düşünmeyen de bir hayvandır.
- @the_godcomplex
Hayal-i Kompleks
Hava soğumaya başlamıştı. Denizden gelen dalga sesleri, kamp ateşimizin çıtırtısına karışıyordu. Dolunay, tüm parlaklığıyla gökyüzünü ele geçirmişti. Ayaz, insanın içine bambaşka bir kapı açıyordu adeta. Yakamoz, denize asalet katıyordu kendince. Biramızdan yayılan arpa kokusu ile deniz tuzunun yakıcı kokusu birbirinin içine geçmişti, bu koku
SEVGİ DUVARI
Sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa?
Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi.
Dilimizde akşamdan kalma bir küfür,
Salonlar piyasalar sanat sevicileri.
Derdim günüm insan arasına çıkarmaktı seni,
Yakanda bir amonyak çiçeği.
Yalnızlığım benim sidikli kontesim,
Ne kadar rezil olursak o kadar iyi.
Kumkapı meyhanelerine dadandık,
Önümüzde Altınbaş,