En başından söyleyeyim kitabın arkasındaki tanıtım yazısını okumayın, spoiler içeriyor.
Şimşek , Peyami Safa 'nın belki de en az bilinen eserlerinden olmasına rağmen belki de en çarpıcı romanlarından birisi.Neredeyse her eserinde olduğu gibi bu romanında da yaşadığı toplumun sorunlarını iyi bir gözlemleyici olarak meydana koymuş, her türlü değişim ve aksaklığı ele almış. Kurgu , hikaye, kahramanlar alelade seçilmiş gibi görünse de işleniş şekli olağanüstü. Yalnızız da olduğu gibi ilk cümle ile kendinizi romanın içerisinde buluyorsunuz. Bir tiyatro oyunu izler gibi ,tüm kahramanların duygu ve düşüncelerini içinizde hissederek " içeridesiniz".
Farklı duygular yaşayan insanların ne hissettiklerini ağır ve acı verici bir dil ile, empati kurdurarak yaşamaya hazır olun. Şahsen sonlarına doğru karakterlerin sonlarını beklerken hissettiğim tüm duygular hırs,öfke,sinir,hayal kırıklığı, hüzün,acıma,tiksinme ,hepsi birleşip tek bir duygu oldular.
Hikaye Müfid, karısı Pervin ve Müfid'in dayısı Sacid arasındaki aşk üçgeni üzerine zamanla dördüncü ve beşinci kişilerin dahil olduğu psikolojik bir kurguya sahip. Ali karakteri ise akil okuyucunun iç sesi oluyor
Kitap sonunda artık siz de bileceksiniz, çünkü "onlar için ebedi meçhuldur, bunu yalnız biz, bu haileyi en yakından, bu haileyi içinden seyredenler, bunu yalnız biz biliyoruz."
Bizi birbirimize bağlayan kitaplar,yazarlar var olsunlar..
