Doğduğum şehir olan Ingolstadt hakkında bir seyahat rehberinde denk geldim kitaba. Meğer aynı şehirde dünyaya gözlerimizi açmışız :) dedim ve uzun uzun zamandır masamın üstünde bekleyen - okunmayı bekleyen ne çok kitap var- kitabı nihayet elime aldım.
Yazar bir mitten hareketle yazmış romanını: Prometheus.
Özetle, insanların kendisine karşı ayaklanmasından korkan Zeus, “bilgi ateşini” onlardan saklar. Balçıktan yarattığı insanları sevip değer veren Prometheus ise bilgi ateşini çalarak insanlığa ulaştırır.
Ancak ben Prometheus ile Frankenstein arasında yaratım gücü dışında bir bağ kurmakta zorlandım. Frankenstein diyorum çünkü konuyla ilgili kıt bilgimin de yanılgılarla dolu olduğunu gördüm. -Benim gibi yanlış bilgiye sahip olanlar için- Frankenstein ismi yaratığa değil yaratıcıya ait, yaratığın bir ismi dahi yok. Bu bile bu varlığa karşı acıma duygusu uyandırmaya yetti benim için. Aslında nazik bir ruha sahip bir varlığın, dışlanma, aşağılanma, sevgisizlik ve ilgisizlikle ruhunun derinliklerindeki kötülüğü ortaya çıkarışını görüyoruz. Bu açıdan bilim kurgunun yanında bir miktar dramda barındırıyor bana göre.
''Olanağı olsa da insanların yürekleri konuşabilseydi dilleri yerine” 
Şükrü Erbaş
