Çîrokek
Dibêjin bihuşt tunebûye û tiştekî wisa jî tuneye. Rîwayet dibêje dema ku Xwedê hezretî Adem ji axê çêkir û piştî gunehkariyekê ew ji Baxê Edenê bi dûr xist, heta mir jî Xwedê destûr neda wî ku ew careke din li wê axê vegere. Piştî demekê hezretî Adem gelekî bêriya wî erdê xwe kir, ew erdê ku Xwedê ew jê çêkir. Ewqas bêrî kir û ewqas bi nexş û xweşikiyan ji zarokên xwe re behsa wî erdî kir ku bêhna giya û gulan digihîşte zarokan. Û dûre jî ev nîgara bêrîkirina wî, di serê nifş û neviyên piştî wî de, nefs û navekî bihuştê wergirt. Ew wisa pê jiya û wisa jî mir. Û herweha ji wê rojê û pê ve ye ku navê bihuştê di nava nifşên piştî wî de belav bûye û îro jî her wisa ye. Û ev dîtin, dîtina ku dibêjin bihuşt tuneye ... aniha ez baştir têdigêhîjim.
Ay dil ma kes nîne mîna wî ( na walleh)
Ji boyî çi tim dixwazî dîtina wî
Ax dema destê wî li bin serê min
Bi min xweş tê gelek hilm û bîhna wî
Ay dıl dilê min
Ay dil emrê min.
#AramTigran
Kû ne nêçîrvanî ,behsa nêçîrê meke
Ser tiştên te nexwendî tefsîrê meke
Kengê seydayê manan ji te dipirse
Ne ser dîtina wî ser ditîna xwe bêje
Sayfa 56Kitabı okudu
"Her kes ji dîtina kêliya ku kesek ji dayik dibe direve, lêbelê em ji bo mirina wî bibînin dilezînin."
Keşe Tûma;
Îro aşkirina dilê wî yê şikestî li ser me, ango li ser Kurda maye. Hêvî ya wî herî mezin, ji cehalet û ji nezaniyê xelasbûna me ye. Dîtina her Kurdekî zana û ronakbîr, dilê wî geş, beşera wî xweş dike. Çimki tu kesî bi qasî bav û kalên wî ji nezaniya me nekişand. Loma xortê nûhatî û zana, hêvî ya wî ya ku emê cardin, mala xwe û mala wî xeranekin, xurt dike.
Keşe Tûma, Midyat-Silopi civarında yaşamış, dedelerini, ailesinin birçok üyesini Ermeni Soykırımında kaybetmiş bir Ermenidir(Rahip) . 2005 yılında vefat etmiş olup, Midyat
Ka gelo biyanî çima bi hestên dînî re neyartî dikin?
sebep ev e:
Ji ber ku dînê Îsewî û bi taybetî mezhebê Katolîk kudi nav civaka Ewrûpayê de, tevliheviyeke mudhîş û ecêb derxistiye. Çawan ku tê zanîn, mezhebê Katolîk, maweyeke dirêj, weke malzemeyekî siyaseta navxweyî hat bikaranîn. Dixwazî dîrokê di ber çavan de derbas bike û lê binihêre ka bi şûrên Neronê Zalim û yên mîna wî, dîrok bi xwîna merivên mezlûm bi çi awayî ketiye rewşeke sipîsor, bibîne.
Peyre guhê xwe bide dîrokê û lê guhdarî bike, tu dê bibihîsî ku di bin zulûm, wehşet û tezyiqên Rêxistina Engizisyonê de feryad û lanetên mezlûman bilind dibin, çawan ku serê pênc sed salan e, aqil dinav heyret û dehşetê de hiştiye û çawan nalîn e.
Bi dîtina min ew rêxistina wehşî ya navbihurî, hîna nemiriye.Dibe ku di şiklê medeniyetê de tenasuh kiribe û xwe bi hîle, dek û dolabên siyasetê ra pêçabe; di sûretê medeniyetê de hatiye heta roja me. Helwestên Ewrûpiyan ku li hember kesên ne Xrîstiyan in nîşandidin, delîlê vê yekê ye.
Sayfa 71 - Zehra yayıncılık
