"Aytaç?" diye sordu Kamer birkaç kez daha. Yüzünü kavradı ve öylece baktı. Dizlerimdeki yaralar gözlerimdeki kandan ibaretti. Kamer, Aytaç'ı sarsmaya başladı. "Babacığım? Babacığım hayır. Aytaç? Aytaç'ım benim, güzel oğlum benim aç gözlerini! Aç gözlerini kurban olduğum."
Aytaç, gözlerini açmıyordu.
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler!
Güneş! getir bir bayram sabahını.
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım , oturduğum sıralar..