Hiç olmazsa unutmamak isterdim
Eski geceler ,sevdiklerimle dolu odalar ...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar!
Az yanımda kal ,çocukluğum ,
Temiz yürekli uysal çocukluğum...
Ah Ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım , ilk sevgim...
Doğduğum ev! Rahatlayacak içim , duysam Bir tek kapının sesini .
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklaşmayın benden ,yaşadığım günler! Güneş , Getir Bir Bayram sabahı .
Açılın ,açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar .
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim sınıflarım oturdum sıralar...
Ziya Osman Saba
Sayfa 20Kitabı okudu
Geçen Zaman
" ...Az yanımda kal çocukluğum.
Böyle uzaklaşmayın benden. Yaşadığım günler...
Açılın açılın tekrar,
çocuk dizlerimdeki yaralar, hepiniz benimsiniz...
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum? Neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm?
Ah, nasıldı yaşamak?"
Ziya Osman SabaKitabı okudu
Çok Güzel..
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler!
Güneş! getir bir bayram sabahını.
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım , oturduğum sıralar..
Sayfa 7
Dimdik ayağa kalktığımdan beridir seksi geliyor dizlerimdeki yaralar herkese. Ayrı bir havam varmış onlarla. Öyle diyor üstüne düşmemi bekleyen akbabalar...
Sayfa 71Kitabı okudu
‘Ben koşarken beni düşürmeyin, dizlerimdeki yaralar öpünce geçmiyor benim.
Ve dikiş izleri artık yerini kötü hatıralara bırakıyor..
Kanatmayın.
Kanayınca çok içerden kanıyorum ben
Sayfa 83Kitabı okudu
Bizim çocukların dalga geçtiği divan edebiyatını bile seviyorum. Fuzuli’yi, Süleyman Çelebi’yi, Karacaoğlan’ı, Tevfik Fikret’i filan hepsini seviyorum. Ama en çok, edebiyat dersi dönem ödevi olarak yaptığım Ziya Osman Saba’nın “Geçen Zaman” şiirini seviyorum. Bölük pörçük tutuyorum aklımda:
“…az yanımda kal çocukluğum… böyle uzaklaşmayın benden yaşadığım günler… açılın açılın tekrar, çocuk dizlerimdeki yaralar, hepiniz benimsiniz… bırakıp her şeyi nereye gidiyorum… neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm… Ah, nasıldı yaşamak?”
Sayfa 65Kitabı okudu