Temelde,hayatta başınıza gelen her şey kendi suçumuz,başka hiç kimsenin değil.Bizlerin başından geçen zorlukların pek çoğu başkalarının da başından geçiyor,ama onlar tamamen başka tepkiler veriyorlar.
O zaman ruhunuzu güçlendirin,zorluklara ve engellere karşı.Siz kendinize değer verdiğiniz sürece etrafınızdakilerin de size verdiği değerin arttığını göreceksiniz.
Ruhunu,fiziğini ve varlığını seven insan mutludur.Mutluluğu kendi benliğinizde arayın.
Ben şuna inanıyorum ki,üç buçuk günlük ömrümüzü kendimize zehir etmemek için ne mazideki hayatımıza ve kaçırdığımız firsatlara ne de istikbalin olmayacak hülyalarına kulak asmayarak bugünümüze hapsolup yaşamalıyız.HER HADİSENİN İNSANI EĞLENDİRECEK BİR TARAFI VARDIR:)
Geçmişte kalmış,unutulmuş yaşantılar kendi suçu olamazdı.Hiç anlayamadığı,hatta hafızasında bile canlandıramadığı başka bir kadına aitti hepsi.Zamanın çoktan sildiği bir hata için cezalandırılabilir miydi insan?