Abimin hikâyesine duyduğum öfke, kendisine oldum olası duyduğum öfkeyi de canlandırıyor. Yazdıklarını doğru yorumladığımdan emin değilim. Ama aklımdan geçen düşünceler beni suça iten nedenlere kaynaklık ediyor. Benliğini evimizin hiçbir odasına sığdıramayan abim tarihi değilse de, en azından bizim hayatımızı -sihirbaz gibi: bir dokunuşla, bir sözle, bir bakışla- değiştirebilme gücüne sahip olmak istiyordu. Olmadı.