Kolomb Amerika'yı keşfettiği anda değil, onu keşfederken mutluydu.
Sayfa 500Kitabı okuyor
Dostoyevski,suç ve ceza adlı kitabında: "herkesin gidebileceği bir yeri olmalıdır" diyor. Ve ekliyor; "çünkü öyle bir an olur ki, insanın mutlaka bir yere gitmesi gerekir."
Sorun onlara, her birine tek tek sorun bakalım mutluluktan ne anlıyorlarmış?
Kaldırımlarda sağından solumdan geçip duran, telaşla koşturan, her zaman aceleci, asık suratlı, endişeli insanlara katlanamıyordum. Neden hep üzgün, hep endişeli, telaşlıydılar? Her zamanki hüzünlü öfkeleri nedendir? Mutsuzluklarının suçu kimindir? Hem önlerinde altmış yıllık koca bir ömür varken neden yaşamayı bilemiyorlar?
Sayfa 498
Insanlar temiz kimsenin düşmesine, rezil olmasına sevinirler.
Dostoyevski,suç ve ceza adlı kitabında: "herkesin gidebileceği bir yeri olmalıdır" diyor. Ve ekliyor; "çünkü öyle bir an olur ki, insanın mutlaka bir yere gitmesi gerekir."
Peki gidemeyenler.
Kaldırımlarda sağımdan solumdan geçip duran, telaşla koşturan, her zaman aceleci, asık suratlı, endişeli insanlara katlanamıyordum.
Güçlü sevinç dakikalarında hep bir hüzün çökerdi içine, bunun neden böyle olduğunu kendi de bilmezdi.
Sayfa 458
Zaman zaman bir yerlere gitmek, buradan kaybolmak istiyordu. Hatta sırf düşünceleriyle baş başa kalabilmesi, nerede olduğunu kimsenin bilmemesi için, kasvetli, ıssız bir yerde olmaya bile razıydı.
Sayfa 439
baylar, yemin ederim ki her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek, tam manasıyla bir hastalık.
Sayfa 7Kitabı okuyor
