O gün bugündür, Dikenlidüzü, Çiçeklideresi, Menekşe, Yanıkören köylüleri ve biltekmil öteki Toros köylükleri toprağa saban atmazdan önce giyinirler, kuşanırlar düzlüklere, koyaklara, ovalara çıkarlar, çakırdikenlerden, karaçalılardan, kevenlerden, devedikenlerinden büyük öbekler yığarlar, köyün en yakışıklı delikanlısıyla, en güzel kızı öbeklere ateş verirler. Büyük bir toy düğün kurulur. Halaylar çekilir, görülmedik eski zaman, yeni zaman oyunları oynanır, sevinç türküleri dağları aşar, yolları, belleri, ovaları tutar, ülkeden ülkeye yayılır. Sevinç türküleriyle birlikte de, öbeklerden yalımlar düzlüklere, koyaklara, ovalara atlar. Yalımlar, bütün gece toprağı yalar, bir sel gibi akarak, her yanı sarar, bu ateşle birlikte de Alidağının, Düldül dağının, Yıldızdağın, Binboğanın doruklarında birer top ışık patlar, dağların doruğu üç gece ağarır, apaydınlık, gündüz gibi olur.
Gözleyi gözleyi gözüm dört oldu
Ali’m ne yatarsın günlerin geldi
Korular kalmadı kara yurt oldu
Ali’m ne yatarsın günlerim geldi
Sancak gele gele kazova’ ya dikile Münafık başına taşlar döküle
Mümin olan da hakka çakile
Ali’m ne yatarsın günlerin geldi
Kızılırmak gibi bendinden boşan
Hama’dan Mardin’den Sivas’a döşen
Düldül eğerlendi zülfikar kuşan
Ali’m ne yatarsın günlerin geldi
İnsanın en miskini sıkıyı görünce düldül oluyor Yarabbi!
Sayfa 47
Düldül dağı kavakları, Kızılgedik durakları, sana İnce Memed demem, yıkmayınca konakları,
Yapı Kredi Yayınları
Düldül dağı kavakları,
Kızılgedik durakları,
sana İnce Memed demem,
yıkmayınca konakları
Babamın Maraş'a yaklaşınca Ali Kayası diye haykırışı kulaklarımda. Güneş batmak üzereyken kayalardan yapılma kocaman bir dağ ışıl ışıl parıldıyordu karşımızda. En heybetli kaya da Hz. Ali'nin bir fetih esnasında geldiği Maraş'ta atı Düldül ile dağdan dağa adeta uçarak geçerken atının izlerinin hâlâ görüldüğüne inanılan kaya.
“"ben adımı yazmayı bile öğrendim."" Hoca gülümsedi, bu, kaçıncı söyleyişiydi onun bir çocuk gibi utanarak, kızararak söylemesi. Eğer, onun elinde olsa, diye düşündü Ferhat Hoca, şimdi şu Düldül dağının başına çıkar, atı gibi doruğun en sivrisinde durur, dünyanın üstüne, “"Ben adımı yazmayı biliyorum,"" diye bütün sesiyle kişnerdi."
Yapı Kredi Yayınları