Vakit?
Sözlüklerde "zaman; zamanın belli bir parçası" anlamlarına gelen "vakit" tasavvufi bir kavram olarak derviş'in içinde bulunduğu zamanı ve üzerinde hakim olan manevi hali ifade eder.
Ebu Ali Dekkak kuddise sirruh hazretleri der ki; vakit içinde bulunduğun haldir. Sen dünyada insan vaktin dünya, ahirette isen vaktin ahirettir. Neşeli isen vaktin neşe üzüntülü isen vaktin üzüntüdür.
Bu anlayışın dikkat çeken tarafı vaktin insanın dışında bir gerçeklik olarak görülmesi yerine kişinin kendi içindeki süreç olarak tanımlanmasıdır.
Yani sûfiler "hâli" ve "vakti" bir arada bir bütün olarak ele alırlar.
Kadına Yönelik Şiddet
Kadına yönelik şiddet öncelikli bir sağlık sorunudur başlığında; Dünya Sağlık Örgütü’nün kadına yönelik şiddeti öncelikli sağlık sorunu olarak ele alması, ülkemizde sağlık alanında
konunun ele alınmasının temel nitelikleri, kadına yönelik şiddetin dünyada ve Türkiye’de yaygınlığı ve tanımlanan türleri ile ilgili kaynak bilgiler yansıtılmaya çalışılmıştır. Ardından kadına yönelik şiddetin önlenmesinde Türkiye eylem planının sağlık ve eğitim alanları ile ilgili temel hedefleri Türkiye’nin Eylem Planı başlığında aktarılmıştır. Kadına yönelik şiddet ve Adli Tıp başlığında ise; ülkemizde konunun adli tıp alanında geçirdiği süreç irdelenmiştir. Ayrıca şiddete uğradığını savlayanların ya da şiddet uyguladığı iddia edilenlerin medikolegal yönden değerlendirilmesinde, adli tıp uzmanlarının sorumlulukları ve uygulamada kullanılabilecekleri kaynaklar tartışılmıştır.
Sayfa 202
"Kapitalist sanayici teori açık ve serbest piyasalar üzerinde durur ve ticaret arttıkça ulussal sorunların azalacağını savunur. Uygulamada milliyetçilik ve kapitalist sanayileşme el ele giderler... Sanayileşme, kapitalizm üzerinde çalışan ilk yazarların umduğu ve beklediğinden çok daha şiddetli ve kirli bir süreç olmuştu. Teori güzel olsa da, insan hayatındaki bu devasa değişikliğin rakipsiz ocağı olarak Britanya'nın eşsiz deneyiminden doğmuştu. Ve kök salmayı başaramayacağı birçok yer olacaktı."
Sayfa 422 - Yakamoz KitapKitabı okudu
Gülümseyerek kendinize şunu soruyor olmalısınız: "Sokrates o dakikalarda ölümden gerçekten korkuyor muydu?" Tabii ki korkuyordu. Korkuyor olmalıydı. 70 yaşındaydı ve şimdiden hayatla ilgili bir iki şey anlayacak kadar uzun yaşamıştı. Hayat çoğunlukla yüksek derecede bağımlılık yapan bir uyuşturucudur: Kişi ne kadar uzun yaşarsa, hayata o kadar bağımlı hale gelir. Kişi ne denli yaşlanırsa, dünyayı terk etmek o kadar acı vericidir. Birinin gençken ölmesi, yaşlıyken ölmesinden daha trajik olsa da, daha kolaydır. Bu yüzden genellikle gençler şehit olur bu, henüz dünyayla derinden haşır neşir olmamış bir ruhun verebileceği bir karardır. 20 veya 30 yaşındayken daha kolay şehit olursunuz: Hayatın size sunduklarını anlayabilecek yeterli vaktiniz olmadığından arkanızda ne bıraktığınızı ve sizi ileride neyin beklediğini tam olarak bilmezsiniz. Ancak Sokrates gibi 70 yaşındaysanız ölümden korkuyor olmanız gerekir. Nitekim hayatın, insanın kademeli olarak katıldığı, savunduğu ve uyum gösterdiği bir süreç olduğu iddia edilebilir. Bununla birlikte her yeni deneyimle beraber siz dünyanın daha da içine işlerken dünya da sizin içinize işler. Bu yüzden bir yaştan sonra ani bir ayrılık kişiye yalnızca acı verir.
Sayfa 174 - Can YayınlarıKitabı okudu
