Dünyayı çocuklar yönetsin... evet.
Dünyayı Gazze'de beyaz fosfor bombaları yüzünden yanarak can çekişen çocuklar yönetsin! Top oynarken arkadaşının cesedine rastlayan, körpe bedenleri perem perem edilen, "ben annemi saçından tanırım" diye feryat edip kimsesizliğine ağlayan, babam olsaydı biz üşümezdik diyerek ıslak kıyafetleriyle
Bir çocuğun diğer bir çocuktan medet umması, diğerinin buna sevgiyle karşılık vererek dolabın içine saklamak gibi masumane bir çözüm bulması ne etkileyici bir şey!
Okudukça iyi ki 90'larda çocuk olmuşum dedim. Bir arsa için tüm güçlerini harcayan iki grup çocuğun hikayesi anlatılıyor. Kendi içlerinde kurdukları ast, üst sistemiyle her şey tıkırında işliyor. En sonunda varını yoğunu hatta canını ortaya koyan Nemecsek'in hüzünlü vedasıyla bitiyor.
Hani hep deriz ya " bırakın dünyayı çocuklar yönetsin" diye .#insanlıkmusa kitabı tam olarak bize bunu dedirtiyor işte . Yazarımızın da dediği gibi , "Çağlar değişse de çocukların hiç değişmediğini göreceksiniz".
Hikayemiz milattan önce 1200'lü yıllarında geçiyor.
Yefunne henüz 8 yaşında küçük bir çocuk olmasına rağmen
"Bir çocuğun bir çocuktan yardım isteyişini, diğerinin insan sevgisine açılmış olan o küçücük, o saf kalbiyle tek kurtuluş çaresi olarak söylediği, 'Ben seni dolaba saklarım.' yolundaki masum vaadini işitmek ne dokunaklı şeydir..!"
Bu iki minikle yürüyüşe çıkmıştım( tabi minik olduklarını asla kabul etmiyorlar) koşu yarışı yapın direğin oraya ilk giden kazanır dedim elele tutuşup koşmaya başladılar :") işte bu yüzden dünyayı çocuklar yönetsin ♡♡
hizliresim.com/ssl8gyu
12 ayrı kısa hikayeden oluşan bu eserde her bir hikâyesinden ayrı ayrı dersler çıkarılabilir. Kısaca hikayenin adları ve çıkarılacak derslerden bahsedecek olursak:
1)Hayatın Anlamı
Açgözlülüğün sonu her zaman hüzünle biter. Elindekini de kaybetmeye mahkum olursun.
2)Nerede Sevgi Orada Allah
Affetmenin erdemce bir davranış olduğu, herkese
Bir zamanlar dünyayı çocuklar yönetsin diyen bir ankaralı vardı. Bilmem beni hatırlar mı?
Eskilerde kalmış güzel insanlar, bilmem ki benden ne kadar uzaktalar...
Özlüyor insan...
Küçücük kalbiyle,o masumluğuyla, 5 yaşındaki kuzenim sadece dalgın durduğum için gidip bu güzel çiçekleri toplayıp getirmiş.Dünyayı çocuklar yönetsin lütfen:))
" Biz yetişkinler kendi yaşamlarımızla, kendi işlerimizde çocuğun oyun oynarken takındığı ciddiyeti, özeni ve orada olma halini takınabilsek
Dünya kim bilir nasıl bambaşka bir yer olurdu.