"Oyuluyorum şu masmavi boşluğa
Gölgesiz kıpırtısız
Yalnızlık sensin"
sen varsın, ordasın, kısık sesli yalnızlık Sözgelimi Iskenderiye'de bir atlıkarıncada.
Sayfa 104Kitabı okudu
Oyuluyorum şu masmavi boşluğa
Gölgesiz kıpırtısız
Yalnızlık sensin.
Sayfa 104Kitabı okudu
Biçilen ot rengi bir alışkanlıkla
Başımı yukarıya kaldırıyorum
Her şey ne kadar yakın, her şey ne kadar uzak
Gözyaşlarım bile
Gülüşlerimle örtülü.
Otlarla çiçeklerle bezeli
Dar yolda yürüyorum usul usul
Parmakları süslü bir tanrıçayı
İncitmekten çekinir gibi.
Sayfa 103Kitabı okudu
Sonunda bir iki sesle konuşur oldular
Asfalt bir yolun gidip gelişi gibi
O kadar benzediler ki birbirlerine
Bir kişi olup çıktılar
Karlı ve çiçekli bir günde
Sayfa 102Kitabı okudu
Böylece
Unutulmuş bir otel koncertosu
Bizim olurdu bir daha.
(Çok konuşkan iki kişiydiler
İki kadın -iki erkek de olabilir–
Yıllarca, ama yıllarca konuştular)
Sayfa 102Kitabı okudu