Rabia Hatun şiirlerinden
olsandı sen sema, olsandı ben hava,
alsamdı men seni dem dem, nefes nefes.
olsamdı ben mekân, olsandı sen zaman
eflâki dolduran bir aşk olurdu bes.
......................................................
bir kâsedir alev dolu, gönlüm yana yana,
ben ta senin yanında dahi hasretim sana.
yaşlar dökende söndüremez ateşimi su,
sunsan elinle kanımı, içsem kana kana.
.........................................................
pâyın sadâsı gelse de sen hiç gelmesen,
ben beklerim kıyamete dek vuslat istemem.
bulsam izinle semtini, ol semte ermesem,
aşsam zamanı hasretin encâmı gelmeden.
Esaretten sultanlığa Hz. YUSUF(Fatma temir)
Bu dua eflaki sarsan bir haykırıştı.Dualar vardır.Şimşek hızıyla geçen..Dualar vardır açıldıkça dolan eller vardır uzandıkça verilen... Kelimeler vardır halis gönüllerden sırlı dudaklara süzülüp gelen... Bu bir aşktı Bu ilahi bir istekti.Buydu canına canan ateşini vuran belada buydu yangında Dert ile ağlatanda bu derde salanda çaresizlerin çaresi hastaların merhemi kimsesizler kimsesizin kimsesi...
Yinede favorim Hz. OSMAN
Şems
Şems seyahatlerinin sonunda Konya’ya geldiğinde Şekerciler hanında bir oda tuttu, kapısına da kendisini büyük bir tacir sansınlar diye iki üç dinar kıymetinde nadir bir kilit taktı. Aslında han odasında eski bir hasır, kırık bir ibrik ve bir tuğla yastıktan başka bir şeyi yoktu. On, on beş günde bir, bir parça kuru ekmeği paça suyuna batırıp tirit yapar, onunla iftar ederdi.
Eflaki, Ahmet, Âriflerin Menkıbeleri
Toprakdan yaratılmış olan insan cesedi, (beden) aşk te’sîriyle semalara çıkdı, eflâki (felek,gök) oldu. Dağ bile o te’sîr altında çeviklik bulub oynamaya başladı.
"SEN OLMASAYDIN, SEN OLMASAYDIN EFLAKİ YARATMAZDIM"
Sayfa 28 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
