Sürdürdüğüm çok çetrefilli bir araştırma kapsamında ütopya ve distopyalara balıklama daldım birkaç ay önce. İlk konuğum Thomas More'un Utopia'sıydı, şimdilerde vaktim varken bahsedeceğim. Tartıştık, uzlaştık, bazen kulaklarımı tıkadım ve biraz da onu hırpaladım. Yine de şimdi ilişkimiz daha sağlıklı görünüyor. Çünkü haftalarca birlikte yatıp kalktıktan sonra birbirimize biraz borçlandık. Zaten Utopia başlı başına, mevcut dünya düzeni insanlarına bir yenisini ihtimal kılma borcu bilinerek yazılmış bir kitap sanıyorum. Kavramsal olarak ütopyanın çıkış noktası bu 'ihtimal'. Çağlar öncesinde yaratılmış, Platon'un Devlet'i gibi ideal devlet arayışlarına şu an ütopya diyor oluşumuz da bu kitaptan ve kelimenin literatüre kazandırılışından sonra gerçekleşiyor zaten. Bir sürü başlık altında incelenebilecek; hukuk ve yönetimden eğitime, ekonomiden aile yapısı ve inançlara kadar toplumun ihtiyaç duyduğu her başlığa yer veriliyor kitapta. Basit, şüpheye yer bırakmayacak ve tam bir düzen atmosferinin hakim olduğu Utopia adası. Ulaşmanın imkansız olması, düşlememize engel olmuyor değil mi?
