. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
Kaygı yüklü ebeveynler “denetleyici anne-babalık yapmaya” yönelirler. Onlar için yaşamın “yüz”ü önemlidir; “El alem ne der?” ölçütünü kullanarak çocuğun davranışını yönetmeye çalışırlar. Onlar için doğal olarak dış tanıklık önemlidir.
Güven duygusu içindeki ebeveynler “geliştirici anne-baba olmaya” yönelirler. Onların hedefi çocuğun davranışı değil, “can”ıdır; birinci derecede önemli olan “El alem ne der?” değil, çocuğun iç tanıklığı, “Ben ne derim?”dir.