Bir Gün
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde,
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa,
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa,
Bil ki seni düşünüyorum.
Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, açıl.
Örtün karanlıkları masmavi denizlerde,
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl.
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde.
Bil ki seni bekliyorum.
Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak.
Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar,
Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak.
Dökülsün dudağından en umutlu şarkılar.
Bil ki seni istiyorum.
Gecelerden bir gece uyanırsan apansız,
Uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse,
Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız,
Ve bir gün kabrimde bir kara gül biterse,
Bil ki seni seviyorum.
Değil mi ki yaşam bir yerde ölümle -yani yoklukla- sonuçlanıyor, öyleyse nedir bu didinip durma, bu yedim-içtim, aldım-verdim, benim-senin kavgasının anlamı?
Kopuşlar acı veriyorsa bağlar hakiki demektir.
Okur Takip Önerileri
İnsanların
sana
ne kadar
az kafa
yorduklarını
bilseydin
hakkında
ne
düşündüklerini
bu kadar
takmazdın.
“Ne şehri hissediyordum, ne de sokağı, ne sokağın adını, ne de kendi adımı. sadece burda yabancı olduğumu hissediyordum.”
"Kurumuş yürekler
görmek mi daha
ürkütücüdür,
boşalmış kafatasları
görmek mi,
kim karar verebilir?"
İnsan başkalarına yardım ettiği, başkalarını sevdiği kadar yükselir. Dünyada hayatın bir tek manası varsa o da sevmektir. Hatta mukabele edilmesini bile beklemeden sadece sevmek.
Uçurumlar var, uçurumlar var diyorum
ben; insanla insan arasında, kendiyle kendi arasında, kendiyle başkası arasında.
Şunu öğrendim ki balıkların çoğu yaşlanınca ömürlerini boşuna geçirdiklerini söyleyip yakınırlar. Sürekli sızlanıp herkesten şikayet ederler. Ben bilmek istiyorum, hayat gerçekten bir avuç yerde durmadan dönüp durmak, sonra da yaşlanıp ölüp gitmek mi yoksa bu dünyada başka türlü yaşamak da mümkün mü?
“Yorgunum, hiçbir şey bilmiyorum. Tek istediğim yüzümü kucağına koymak, başımın üzerinde dolaşan elini hissetmek ve sonsuza dek öyle kalmak.”
