Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
eleanor rigby
eleanor rigby
@eleanorigbyy
Öğretmen
Lisans
37 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Başka bir kitabı ararken önüme çıkan kitaplardan biri oldu. Tek farkı, son zamanlarda “annemin yaşadıklarını yaşamak istemiyorum” cümlesi sürekli aklımda dönerken çıkmış olması. Bu yüzden de bir amacı olabilir diyerek aldım. Açıkçası diğer kişisel gelişim kitapları gibi bir şey okumaktan çekiniyordum fakat bence öyle değildi. Birkaç ritüel çalışması vardı oralara yorum yapamayacağım ilgilenmediğim için. Fakat kitabın konusu, anlatımı, örnekleri beni çok etkiledi. Kendimle ilgili “acaba”larımın oluşmasını sağladı ki bence bir kitabın en önemli katkılarından biri bu olmalı. Akıcı ve gerçekten düşündüren bir kitap okudum. Sayfa sayısı az, örnekleriyle bıktırmayan; az ve öz bir kitap okuyorsunuz. Yazarın emeğine sağlık. Okunmasını tavsiye ederim
Uzun zamandır kitaplara başlayıp başlayıp aylarca okumaya çalışıyordum neyse ki Guguk benim için öyle olmadı, 2 günde bitirdim. Kitabımızın baş kahramanı Cengiz, keşke tanışma fırsatımız olsaydı. Evlilik programlarındakileri görünce bu teyzelerin hiç işi yok mu diye sorguluyordum hep, evet, işleri olmadığından oradalarmış Cengiz sayesinde öğrendim bunu :) Konusu farklı, Tv dünyasının arka planında dönen olayları anlatıyor. Okunması kolay, oldukça eğlenceli bir kitaptı. Zaman zaman duygulandım zaman zaman güldüm, son sayfasına kadar merakla okudum. Çıkarımları müthişti. Yazarın emeğine sağlık
Otizmli bir çocuğun gözünden dünyayı anlatan bir kitap. Kitabı bana hediye eden özel eğitim öğretmeni kendisini tanıdığım için çok çok şanslı hissettiğim bir arkadaşım. Sayesinde çok farklı bir kitap okudum. Bölümlerin numaralarına bakarken eksik sayfa mı var diye şaşırıp sayfa numaralarına baktım, nasıl bir kitap almış ya böyle derken gerekli açıklamayı ilerleyen sayfalarında gördüm :) Gerçekten çok güzeldi.
Okur Takip Önerileri
Aslında bence güzel bir kitap. Başlangıçta çok güzel gitti, severek, acaba daha neleri sorgulayacağım diyerek merakla ilerliyordum. Ama bir süre sonra kitaba olan ilgimi kaybettim. Sonlara doğru beni o kadar yordu ki. Çocuklarla iç içe olan biri olarak bazı tespitleri çok yerindeyken bazılarında “bu nasıl bir şey ya” dedim. Tabi yine de yazarın kendi bakış açısı… Mesela örnek verdiği bir olay vardı: öğretmenin çocuğun ödevini yapmamasıyla ilgili anneye bilgi vermesi karşısında, annenin tepkisi. Annenin öğretmene verdiği cevap da, sorgusuz haklı olduğu düşüncesi bana çok saçma geldi. Ödev yapması çocuğun sorumluluk bilinciyle alakalı bir durum, ve bu sorumluluk bilincinin kazandırılması öğretmenin tek başına yapabileceği bir şey değil; aile tarafından da desteklenmeli, ailede başlayan bir durum var burada. Aile tarafından kazandırılmamış belki de bunun için fırsat verilmemiş bir beceri için çocuğa “dersten kalabilir” şeklinde bedel ödetmek çok akıl karı bir iş gelmiyor bana. Hiç bilmediği, öğrenemediği bir şey de çocuğa bedel ödetmek çok doğru değil. Bildiği halde yapmaması, yani bu çocuğun kendi tercihiyse o başka tabi.
Çok fazla Alice Miller alıntısı vardı ayrıca. Her düşünceyi sadece onun alıntılarıyla destekliyor gibi düşünüyorsunuz ve sıkılıyorsunuz. Emeğine sağlık.
Virginia Woolf’un okumaya çalıştığım ikinci kitabı. Kullanılan teknik gereği çok kafa bulandıran bir kitap oldu benim için, akıcı değildi. Hangi karakterden bahsediyor, ne zaman bu konuya geçti diye bir sayfada dakikalarca düşündüğüm oldu. Okurken ilk kitabını okurken de olduğu gibi yine zorlandım. Kitaptaki birkaç cümle çok hoşuma gitse de sanıyorum yazarın eserleri bana hitap edecek türden değil. :)
Çocuklarla farklı konularda yaşadığımız problemlerle ilgili diyaloglara yer verip iletişimin nasıl olması gerektiğiyle ilgili fikirler, tavsiyeler sunarak ilerleyen bir kitap. Eğer normal hayatta bu tür konuşmalara maruz kalan biriyseniz ben gibi, belki sıkılabilirsiniz; ben bazı yerlerde 1-2 örnek okuyup atladım
Hatalarımızı görüp düzeltmemiz için fırsat sunuyor tabi ki o diyaloglarla. Fakat bu alana hakim birisi olarak her yöntemin her çocukta işe yaramadığını düşünüyorum. Anları anlarını tutmuyor, kişilik yapıları çok çok farklı, kitaptaki tavsiyelerin hepsinin uygulamada (çok kez denedim) çok da etkili olduğunu söyleyemeyeceğim kendi adıma. Ama kendinizce önemli, probleminize çözüm olacağını düşündüğünüz yerleri alıp uygularsanız da faydası hiç yok diyemem. Her çocuk bir değil sonuçta :)
Hayır demekte bazı insanlara karşı zorlanıyorum. Kırılmalarından korktuğum için bu kelimeyi çok fazla kullanamam ama hayatımı etkilediğini ve kendime ait bir alanımın kalmadığını fark edince bana yardımcı olur diyerek aldım. Özellikle bizi anlamayacağını düşündüğümüz insanlara uzun uzun açıklama yapmamak direkt "hayır" deyip geçmemizi vurguladığında kendi yaptığım hatayı fark ettim. Ben insanlara çok fazla açıklama yaparım, bu şekilde hem kendimi strese soktuğumu hem de karşımdakine "hayır"ımı kabul etmemesi; ısrarcı olması için fırsat yarattığımı gördüm. Bir de sınır koymadığımda, her an yardımlarına koşmak istediğimden, bu durumun nasıl zor bir hale dönüştüğünü de yazarın da kendi kişisel deneyimlerinden verdiği örnekle bir kez daha anlamış oldum. Basit, anlaşılır bir kitap; yazım hatalarına canım sıkıldı biraz fakat güzeldi.
“Zihniniz binlerce kişinin aynı anda konuştuğu ve kimsenin birbirini anlamadığı bir rüya.”
Kitap Toltek bilgeliği üzerine yazılmış. Tolteklere göre her şey cinsiyetsiz ve canlıdır. Tapınma onlar için bir anlam ifade etmez; görmeye, öğrenmeye ve uygulamaya önem verirlermiş. Dinlemeyi bilirsek suyun, havanın, toprağın, geyiğin, ağacın, taşın öğreteceği çok şey olduğunu söylerler. Buna katılıyorum :) Doğayı izleyerek, dinleyerek birçok şeyi anlamlandırabiliriz geliyor bana.
Cehennemimizi cennete çevirmemiz için bahsettiği 4 anlaşma ise şunlar:
1. Kullandığınız sözcükleri özenle seçin.
2. Hiçbir şeyi kişisel algılamayın.
3. Varsayımda bulunmayın.
4. Daima yapabildiğinizin en iyisini yapın.
İçimizden geldiği gibi değil de toplumun bizden beklediği gibi davranmak… Sevdiği şeyleri, beraber zaman geçirmekten hoşlandığı insanları unutmak, kendine yabancılaşmak… Sizi rahat ettirecek, huzurlu bir kitap arayışındaysanız aradığınız kesinlikle bu kitap değil. Çünkü insanı inanılmaz sarsan, geren bir hikayesi var. Kendimi sorguladım bende okurken. Acaba bende kabul görmek için nelerden vazgeçtim diye… Üzerimde hissettiğim baskı nelere sebep oldu diye… Okunur mu? Psikolojimizin kaldıracağına inanıyorsak, evet.
Çok fazla kitap okuyan biriyim, aslında okuyacağım kitap konusunda seçiciyim sanıyordum fakat Schopenhauer’un bu kitabını okurken “meğer çok da seçici değilmişim, bende yanlış kitaplarla zaman kaybetmişim zaman zaman” dedim. Bana hiçbir şey katmayacağı daha ilk paragraftan belli olsa da “başladık bitirelim bari” diyerek sonunu getirdiğim kitaplarla...
İşteee Schopenhauer “3. bölüm: Okumak ve Kitaplar Üzerine” de tam da bu yaptığım şeyin amaçsızlığına değiniyor. Kötü kitapların zihni harap etmesinden, okuduğumuz kitapların tıpkı bir gıda gibi bizi iyi anlamda mı kötü anlamda mı beslediğinden bahsediyor. Okumak söz konusu olunca duracağımız yeri bilmemiz gerektiğini vurguluyor. Kitapta beni en en etkileyen bölüm burasıydı çünkü en çok bu kısımda kendi yansımamı buldum. Sonuçta zaman kısa iyi kitaplar dururken kötülerle zaman kaybetmemiz akıl mantık işi değil.
Dili beni fazla zorlamadı fakat bu roman değil tek oturuşta bitirmek doğru değil. Sindire sindire, aklımızın süzgecinden geçirerek, notlarımızı alarak okumak gerek her bölümünü. İşte o zaman amacına hizmet edecek bir kitap olduğunu düşünüyorum. Çok sevdim. Keyifli okumalar !
Martı, benim sürekli sürekli okuduğum tek kitap belki de… Zihnim bir yumak olduğunda bir an önce ne istediğime karar vermem gerektiğinde hatırlarım kendisini. Hayatta istediklerim uğruna çabalarken yorulduğumda, pes etmeyi düşündüğümde kim olduğumu, ne için burada olduğumu, ne istediğimi hatırlatır bana. Martı Jonathan Livingston, diğerleri gibi olmayı reddeden bir martının hikayesini anlatıyor. Kısa olsa da birçok değerli mesaj barındırıyor içinde.
Jonathan ile tanışınca kendinizle tanışmış bile olursunuz belki…
Sürekli Ezgi karakterinin başarılı, ünlü, çok çok güzel biri olduğundan bahsetmesi beni sıktı, çok fazla kez vurguluyor bu kısmını. Aşık olduğu Mehmet karakteri adalete çok önem veriyor ama bu adaleti hırçınlıkla, şiddetle sağlıyor. Bu öfkeli yanını da sadece Ezgi’ye olan davranışlarında göremiyoruz. Bana göre başkalarına karşı böyle tavrı olan biri elinde sonunda sana da bu yüzünü gösterecektir. Bas bas bağırıyoruz ortalıkta kimse kimsenin rehabilitasyon merkezi değil diye ama kitap arabesk romantiklere tam olarak böyle bir mesaj da vermiyor değil. Kitabın dili basit, 2-3 günde bitirebilirsiniz. Ve son olarak kitapta olayların gelişimini tahmin etmek çok zor olmuyor :)
Aldığım kitapların yanında hediye geldi. Çok umudum yoktu ama hadi bir şans vereyim diye okudum. Bitince de çöpe attım. Kağıda yazık. 13-14 yaş ergen günlüklerinizden kitap çıkartmayın lütfen. Sürekli kelime hataları, bomboş bir hikaye, vermek istediği bir mesaj bile yok. Ben beğenmedim.
Bir arkadaşımın hediyesiydi. Kişisel gelişim tarzı kitapların okuyana bir şey kattığına inanmıyorum ne yazık ki.. Yine de ön yargılı olmamak adına okudum başıma ağrılar gire gire. Çok fazla tekrara düşen ve kendi içinde de çelişkiler barındıran bir kitap olduğunu düşünüyorum. Belki "sevgi" tanımı kişiden kişiye değişir fakat "sevgi"nin emek gerektirdiğini, karşımızdakinin ihtiyaçlarını bilip bir beklenti içinde olmadan bunları karşıladığımızı ve bunu içten,samimi bir şekilde yaptığımızda ancak "sevgi"den bahsedebileceğimizi bilmeyen yoktur herhalde. Bunları yapıp bir sayfasında pişmanlık duymadığını belirtirken bir sayfasında yaptıklarından yakınması çok tutarsız. Yine de emeğine sağlık. Ben beğenmedim..
