Umudunu kaybeden bir halkın hikayesi bu!
1518'de gerçekleşen ve günümüzde bile hâlâ sebebi bulunamayan dans vebasını kendi diliyle anlatmış yazar. Kitabın kapağı, gerçek bir olayın anlatılması, içindeki resimler kısaca her şeyi çok hoşuma gitti.
Strasbourg'da susuzluk, açlık ve yoksulluk hakim. Çoğu aile açlıktan çocuklarını yerken bir anne bu duruma düşmemek için bebeğini ırmağa atıyor. Eve geri döndüğünde ise kapının önünde dans etmeye başlıyor, komşusu olan fıçıcı da aniden ona katıldıktan sonra yavaş yavaş herkes dans etmeye başlıyor ve dans vebası yayılıyor. Doktorlar hiçbir açıklama bulamıyor ve dans edenlere daha çok dans ettirirlerse durumun çözülebileceğini umuyorlar. Bunun üzerine dansçılar için bir sahne inşa ettirip dansa eşlik etmesi için bir müzik grubu ayarlıyorlar. Ama bu durumu çözmek yerine daha da alevlendiriyor ve daha fazla vatandaş dansa katılıyor. Bunun üzerine vebayı önlemek için tam tersi bir uygulama gidilip dans ve mırıldanmalarda da dahil olmak üzere müziği yasaklıyorlar.
Açıkçası yaşanmamış bir olay olsaydı bu kadar etkilenir miydim bilmiyorum ama yaşanmış olması garip hissetirdi. Açlıktan yedikleri çocukları, dışkılar, kağıtlar, canlı hayvanlar..
İntihar Dükkanı kitabını beğenmiştim ve hemen yazarın bu kitabını da okumak istedim ki bu kitabı da çok beğendim.
"Vadi, ateşten ağzını açıp, ıstıraplardan kurtulanları yutuyor ve çok geçmeden her şey kıpırtısızlaşıyor... Balo sona eriyor!"
Okur Takip Önerileri
