İnsanlar beni anlayanlar ve anlamayanlar diye ikiye ayrılır. Beni anlamıyorlarsa, bırakırım o insanlar gönlümü kazanmak için eziyet çeksinler.
Sayfa 158 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Hakk'ın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını?"
Sayfa 134Kitabı okudu
İzlediğim bir filmin, okuduğum her kitabın ana kahramanısın sen. Neden bu kadar ağladığımı hep sorarlar da cevap alamazlar benden. Her kahraman bir yolculuğa çıkartır beni. Filmin ya da kitabın sonunda ayrılık mı, vuslat mı olduğunu merak eder dururum. Saçma gelecektir herkese… Gelsin… Aklı ermeyen çocuklara ‘’Hasret mi, vuslat mı?’’ diye sorarım. Henüz bu iki kelimenin anlamını bile bilmeyen minikler cevap verirler bana. İki kelime! İki farklı renk gibi… Ne kadar çok vuslat derse çocuklar günüm masmavi geçer… Bulutların üstünde. Ve ne kadar duyarsam hasret lafını kopkoyu bir kahverengine döner gün… Toprak rengine… O günüm ölüm gibi geçer! Oysa bilirim bizim yolumuzun sonu da başı gibi hasret kokar. Toprak kokar. Ölüm kokar. Bu fakirin avuntusu da bu işte. Gönül bilse de ‘’Kader’’ denilen yazgıda virgül dahi değişmeyeceğini, kulak yine de ‘’Vuslatı’’ duymak istiyor. Ah sevgili… Hasretin nede zehirli!
Kırk yamayı öğreneli bildim hayatın gerçeğini. Bildim geçmişin geçip gitmediğini. Yüreğime de vurdum kırk tane yama! Yılma dedim sonra… Sevmekten yoruldun belki ama yılma!
Düşündüm de seninle bir fincan kahve içmemişiz. Kahvenin tadını bile bilmiyordum sen gittiğinde…
Yıllar ki öğreten oldu yalnızlıkla kahvenin alakadar olduğunu. Meğer bir sürü çeşidi çıkmasına rağmen bir kişilikmiş tüm kahveler. Varlığını mı yaşıyordum acaba arka arkaya içmeyi huy edindiğim iki fincan sek kahvemde.
Çocukluğumu götürdün giderken… Hayallerimi… Bilyelerimi… Belki de bu yüzden büyümüyor bir yanım. Bu yüzden bıraktığın yaştayım. Bakma büyükler gibi kahve içtiğime… Kırk yama işlediğime…
elif
Elif diye bir kızımız olsun. Romantik bir filmin gösterdiği bir sinema dönüşü olsun o da. Ya da bir bale dönüşü. Bunu istiyorum ben. Malî durumumuz her şeyi elverir şimdi. O yönlerden hiçbir kaygın olmasın.
Kimse duymasın bilmesin diye sessiz ağlıyor insan bazen. Gece yarısı kimseyi uyandırmadan yağan o yağmur gibi. Kimse bilmez yağıp geçmiştir. Sabah kalkıp pencerenizi açtığınızda içeri giren o tatlı soğuk esinti ve kokudan anlarsınız yağmurun yağdığını...
Sayfa 1 - YakamozKitabı okudu
Adı her neyse
Geceleyin karanlıkta da olsan seni köşeye çekip gözlerini dolduran neyse artık,
adı her neyse onun...
Sanki her yolda yalnız yürüyormuşsun gibi hissettiren,dağın başına da gitsen,
deniz kenarındaki martıların sesini kulağından sildirmeyen,
Sarılamazsın kimseye,ya ona benzerse diye,
Kaldırımlarda yürüyemezsin artık, onunla hep kaldırımlarda yürümüşlüğün gelir gözüne,
Hastalıklı bir mide dünyanın en taze meyvesini bile nasıl kabul etmiyorsa,onun kalp de artık bu dünyalık değildir...
...
...
.......
Artık şiir olmuştur senin sevdan...
-Zambaklar, hocam zambaklar!
-Ne olmuş zambaklara?
- Zambaklar üşümesin diye kazıyorum
-Elif zambaklar üşümez ki!
- Ama buz gibi soğuk karın altında kalmışlar. Şuna baksanıza donmak üzereler. Zambakların üzerini örten karları temizmedim. Soğuktan üşümesinler diye.
Sayfa 76Kitabı okudu
Sırrın senden bile güzel çünkü,senden bile özel.Sırrın bir billur kadeh,kırılmasın diye yüreğimde taşıyorum.Sırrın nazenin bir mum alevi,sırf yanmaya devam etsin diye karanlığı gündüze yeğliyorum.Kimse bilmiyor,bilmesi de gerekmiyor.Hem kim ne anlar? Ateş bu,hep düştüğü yeri yakar.Bense ne bir şeyleri değiştirmek peşindeyim,ne bir yere varmak.Ne sahip olmak derdindeyim,ne kendimi kanıtlamak.Herşey olduğu gibi kalsın istiyorum.Ben hep bir sıfır mağlup olayım;sen hep uzak bir hayalden ibaret.Sen olduğun gibi kal. Ulaşılmaz. Dokunulmaz. Koklanılmaz. Ben olduğum gibi.
Sayfa 51Kitabı okudu
