Onu yakışıklı olduğu için degil, kendimden çok bana benzediği için seviyorum, Nelly. Ruhlarımızın neyle yoğrulduğunu bilmiyorum ama onunkiyle benimki aynı hamurdan...
Gözlerim ressam oldu senin güzelliğine,
Kalbimin levhasının nakşetti görüntünü
Bedenim de çerçeve oldu senin resmine,
Derinlikle güçlendi sanatın en üstünü.
Göreceksin, ressamın ustalığı nasılmış:
Gerçek yüzünü çizmek, olur ancak bu kadar.
İşte resmin kalbimde başköşeye asılmış,
Sergimde pencereler göz nurunla ışıldar.
Gözler, başka gözlere ne iyilik etti, bak:
Benim gözlerim çizdi senin güzelliğini;
Sizinkiler gönlüme pencereler açarak
Güneşi soktu coşsun, gözlesin diye seni.
Seni bir yaz gününe benzetmek mi, ne gezer?
Çok daha güzelsin sen, çok daha cana yakın
Taze tomurcukları sert rüzgarlar örseler,
Kısacıktır süresi yeryüzünde bir yazın:
Işıldar göğün gözü yakacak kadar sıcak,
Ve sık sık kararırdı yalnız düşer yüzünden;
Her güzel, güzellikten er geç yoksun kalacak
Kader ya da varlığın bozulması yüzünden;
Ama hiç solmayacak sendeki ölümsüz yaz,
Güzelliğin yitmez ki, asla olmaz ki hurda;
Gölgesindesin diye ecel caka satamaz
Sen çağları aşarken bu ölmez satırlarda
İnsanlar nefes alsın, gözler görsün, elverir,
Yaşadıkça şiirim, sana hayat verir.
Aşkımı asla kelimelere dökememiştim ama bakışların da bir dili varsa eğer dünyanın en aptal insanı bile benim bakışlarımdan onun için yanıp tutuştuğumu anlayabilirdi.