Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
elfida
elfida
@emanetci_
çağı kurtarmanın bir eylemidir, çağ dışı görünen ilgimiz bizim.
147 syf.
·
Puan vermedi
O kadar net bir kitap ki. Asla anlam kargaşası yok, vermek istediği bütün mesajları ilk okumada anlıyorsunuz. Umarım ne baştaki o bağnaz sürüden, ne de sondaki yozlaşmış sürüden oluruz... Sınırlar bedensel değil, bütün sorun zihin yapımızda. Dördüncü bölüm çok üzücü ve gerçekçiydi. Okunmalı. Belki kendimizi aşmamız için bize değmesi gereken sihirli değnek bu kitaptır...
112 syf.
·
Puan vermedi
Kitabın sağladığı farkındalığı çok sevdim. Aslında kitap bir ayna tutuyor okuyana. Kusurları gizlemeyen ve insanın baktığında aslını görebildiği bir ayna... Bazı fikirler çok uç gelse de genel olarak çok beğendiğimi söyleyebilirim. Kesinlikle okunmasını tavsiye ederim. Aslında gözümüzde büyüttüğümüz şeylerin o kadar da büyük şeyler olmadığını fark edeceksiniz. Aslında özgürlüğün yetinebilmek olduğunu fark edeceksiniz. Bir su birikintisinin üzerinde zıplamanın ayıp olmadığını, varlıklı olmayanın yoksul olmadığını, şey'lerin bizi ne kadar sınırladığını, zamanı yakalamaya çalışmanın gülünç olduğunu, makinelerin elinden çıkan hiçbir şeyde ruh olmadığını, bazen güneşin altında uzanmanın bir yerlere yetişmeye çalışmaktan çok daha önemli olduğunu, paranın insanı tutsak eden çirkin bir güç olduğunu, meslek sahibi olmak diye dayatılan şeylerin aslında bir ömür aynı işi yapma sıkıcılığından başka bir şey olmadığını ve buraya yazamadığım daha bir çok şeyi fark edeceksiniz. Kitap güzel. Okuyun dostlar. :)
93 syf.
·
Puan vermedi
Kitabı yoğun bir tavsiye üzerine okudum. Şu özgürlük fikrini önemsiyorum. Bilen bilir, Ali Şeriati'ye pek hoş bakılmaz bizim itikatta. Hatta kitabı okurken bazı olmusuz tepkilerle de karşılaştım. Ancak şöyle düşünüyorum; bir kitabı okumuş olmak, o kitabı yazan kişinin her fikrini benimsemek anlamına gelmiyor, kaldı ki şayet kullanabildiğimiz bir aklımız varsa yazarın benimsediği fikirler bize ters düşüyorsa ve bunun idrakindeysek rahatlıkla reddedebiliriz.
Bu kitap için konuşacak olursak bana ters gelen bir şeyle karşılaşmadım, hatta büyük ölçüde istifade ettiğimi söyleyebilirim. Özet olarak şunu söylemek istiyorum kitabın fikriyle alakalı, özgürlüğün önünde dört engel var, tabiatın belirleyiciliği, tarihin belirleyiciliği, toplumun belirleyiciliği, kendi belirleyiciliği... İlk üçünü öncelikle tanıyıp bilimle bu zindanlardan kurtulabiliriz ancak kendi belirleyiciliğimizi aşmamızın tek yolu kendimize itiraz etmektir. Kendi benliğine itiraz eder, içgüdülerinden kurtulur, ilk üç etkeni ve son olarak kendini de reddedersen ancak o zaman özgür bir insana dönüşürsün ki bence mantıklı.
Bir de şu kısım dikkatimi çekti,
Descartes; "Düşünüyorum, öyleyse varım." diyor.
Gide; "Hissediyorum, öyleyse varım." diyor.
Camus; "Başkaldırıyorum, öyleyse varım." diyor. Her biri varlığın ispatıdır ancak insana özgü en üstün var oluş; "Başkaldırıyorum, o halde varım"dır. Buna delil olarak sunduğu hadise ise Adem'in cennette meleklerden farksızken, yasak olan şeyi yaparak başkaldırmasıyla, var oluş iddiası yani insan olma serüvenidir.
Hulasa tavsiye ederim, istifade ettim.
Okur Takip Önerileri
128 syf.
·
Puan vermedi
Kitap cidden ilginç. Kitabın kahramanı olduğunu düşündüğüm yabancı yani Meursault, sırf toplumun kendisine dayattığı kalıba girmeyi reddetmesinden ötürü insanların nefret ettiği, tiksinerek baktığı bir kişi haline geliyor. Evet, suçluydu, ancak infaz hükmü bir insanı kaza sonucu öldürmesinden ötürü değil, annesinin cenazesinde tek bir damla gözyaşı dökmemesinden ötürü verildi bence. İnsanlar en azından anneniz öldüğünde sizden ağlamanızı, perişan olmanızı beklerler.. Ağlamazsanız, anneniz mutlu ölmüş bile olsa, kalpsiz, merhametsiz ve bir "yabancı" olmuş olursunuz...
188 syf.
10/10 puan verdi
kendi kişisel menkıbemizin peşine düşelim dostlar.. hayat birilerinin çizdiği yoldan yürümemiz için bize sunulmuş bir armağan değil.. bundan çok daha fazlası..
·
Puan vermedi
Yine şaşırtmayan bir Ömer Faruk Dönmez kitabı.. Kitabın içinde tek bir noktalama işareti olmamasına ve günümüzde kullanmadığımız ne kadar kelime varsa hepsini sözlükten seçip kitaba özenle yerleştirmiş olmasına rağmen okumaya sabredip 3. sayfaya kadar gelenleri güzel bir sürpriz bekliyor. Bir kez daha sıradan bir muhatap ve okuru kaldıramadığına emin oluyorum şu sözler karşısında; "bu arada ulan ne oluyor yoksa bende disleksi mi başladı okuduklarımı niye anlamıyorum diyorsan önce kibirli arkalıcını tevazuyla bir boşalt sonra edeple lügati önüne aç da yolu öyle yürüyelim yoksa birazdan basırganıp kalırsın zira süperergonomi uzmanlarının dahi içinden çıkamayacağı koşullarda çalışacağımız anlaşıldı sanırım yani hala ile hâlâ'nın farkını bilmen yetmeyecek en basitinden dana ile dânâ'nın da farkını bilmen gerekecek ama endişe etme kükürtlü metinlere maruz kalıp yelpik çekmektense yorga yorga lügat karıştırmak iyidir"
ve edeple lügati açıyorum.. :)
206 syf.
10/10 puan verdi
Sayın ve çok sevgili A. Ali Ural bana göre bir dünyalı değil. Bu dünyanın çirkinliği, insanlığın çirkefliği hiç dokunmamış O'nun ruhuna.. Onun kelimeleri, yazıları ve fikirleri şu dünya üzerinde belki de hiçbir insanın aklına gelebilecek, kalbinde hissedebileceği türden değil.. İlk okuduğum kitabı Posta Kutusundaki Mızıka idi ve her cümlesine aşık oldum. Kitaplarından birisini elime aldığım andan itibaren kopuyorum bu dünyadan. Çok kıymetli bir kişiliği var ve bana göre henüz keşfedilememiş bir insan maalesef.. Gördüğü ilgiden çok daha fazlasını hak ediyor. İnsan olma fıtratı hiç bozulmamış. O kadar nahif ve ince ruhlu bir insan. Ve kalbiyle tek tek nakış gibi işlemiş kelimeleri Posta Kutusundaki Mızıka'ya..
