Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Emre Çetinkaya
Emre Çetinkaya
@emrebilmuh
Okuyorum, öyleyse varım
23 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ders kitabı gibi...
Kitabin henuz onsozunde, Ulu Onder’imiz Ataturk’un kitabi okullarda ders niteliginde okuttugunu ogrendigimde, ve ilerleyen sayfalarinda defalarca, “bu kitabı neden daha önce okumadim” diye dusundum. Kesinlikle kitap okumaya daha çok zaman ayirmamiz lazım, ozellikle bu gibi klasiklere. Atamızın neden bu kitabı ders niteliginde gordugunu siz de okurken anlayacak, ve ne yazik ki içinde bulundugumuz duruma daha çok uzuleceksiniz. Bu durumun ne oldugunu soracaksanız vazgecin, cunku anlamadiysaniz ne cevap alirsaniz alin zaten anlamayacaksinizdir. Umarım bir gün biz de Finlandiyalılar gibi temeller atabilmek için
bir kıvılcımla ateşlenebiliriz diyecegim fakat; kivilcimla tutusturmasiyla alevlenecek saman lazım...
Muhteșem
Çok güzeldi, tek kelimeyle muhtesem hikaye. Tamamen basligiyla uyumlu bir kitap. Michael’in dersi gercekten insani etkiliyor. Okudugum ilk Tolstoy kitabiydi, kesinlikle sonuncu olmayacak...
Once kitap, sonra cizgi roman okunmali...
Hatirladigim kadariyla İlk defa bir polisiye cizgi roman okudum diyebilirim, ve daha once Agatha Christie’nin normal bir romanini okumamis biri olarak... Yillar once, ntv yayinlari var iken almistim cizgi romani, bu deneyimi merak ediyordum. Kitaplarin orjinallerini okumadigim icin kiyaslama yapamayacagim; fakat on kucuk zenci ne kadar hosuma gittiyse, mavi trenin esrari o kadar konudan kopuk oldugumu hissettirdi. Sanirim cizgi romanlari okumadan once kitabin orjinalini okumak gerek, oyle daha zevkli olur dusuncesi hakim oldu bende. Yine de on kucuk zenci yi okumak guzel oldu. İyi okumalar
Okur Takip Önerileri
Karmaşık görünen basit kurguların adamı John Verdon...
John Verdon’in okudugum ikinci kitabi. İlk kitabi “aklindan bir sayi tut” bana gore 10 puanlik bir polisiyeydi ve cok zaman kaybetmeden incelemelerini de okuyup bu kitabini okudum. John Verdon’in kitaplari su gibi akiyor, uzun bir aradan sonra ilk olarak John Verdon’in kitabiyla kitap okumaya basladim ve iyi ki de oyle yapmisim demistim, zira kitap okuma hevesimi yeniden ateslemisti. Yazar, aslinda hikayeyi cok basit ve mantikli bir kurgu uzerine yaziyor, meshur dedektif Gurney de bu basit kurguyu yogun zihninin karmasik dusuncelerini zaman icerisinde onune cikan ipuclariyla basite indirgeyerek cozuyor. Hikayenin sonunda “bu muymus” diyorsunuz karsiniza cikan olay ogrusunun aslinda ne kadar basit bir mantik uzerine kurgulandigini dusunerek; fakat bu duygu size yazarin, bu kadar basit dusunebilecek kadar zeki biri oldugunu dusunduruyor. Sadece konuyu cok uzatmis, sayfa sayisi daha az olabilir, oyle olsa daha da tatlı olurdu bence. İyi ki okumusum, John Verdon okumaya devam edecegim. İyi okumalar.
Kara Şövalye! Hayatıma hoşgeldin çizgi roman.
Uzun bir aradan sonra okudugum ilk cizgi roman oldu(bir kitap buyuklugunde olan), ve son da olmayacak. Gercekten cizgi roman okumanin tadini unutmusum, tekrar cok guzel bir sekilde hatirladim. Spoiler vermemek amacli konuya girmeyecegim. Normalde super kahraman hikayelerini pek sevmem, Batman haric, fakat cizgi roman olunca isler degisiyor. Resim kalitesi ve hikaye cok guzel, 2.cildi de elimde ve okumak icin sabirsizlaniyorum. Hayatima tekrar hosgeldin cizgi roman!
Ne distopya ama...
Kitabı naçizane spoiler vermeden, konusuna cok girmeden incelemeye calisacagim. Once Cesur Yeni Dunya, Hayvan Ciftligi ve en sonunda 1984 u okudum, daha once nasil okumadim diye hayiflandim. Orwell’in, Hayvan Ciftligi’nde oldugu gibi, Sovyetler Rusyasi’ni bu kitabinda da yerdigini soyleyebilirim; hatta nam-i diger Buyuk Birader(Big Brother) kitapta Stalin’e benzer sekilde tasvir edilmis diye dusunuyorum. Şair hocasi Aldous Huxley’in Cesur Yeni Dunya’sindaki gibi oyle bir distopya yaratmis ki, uzerinden bir 71 yıl daha gecse, gunumuzdeki gibi, icinde bulundugumuz zamanin, iktidarlarin benzerlikleri dusundurecek kadar ölümsüz. Tabii ki yazar kitabinda abarti kullaniyor fakat insan icinde bulundugu sacmaliklarin kitapta anlatilanlara ne kadar benzedigini dusunmeden edemiyor. Umarim bu tur kitaplarin bir gun yasaklanacagi kadar benzesecek bir duruma gelmeyiz ve nesiller boyu okunabilir, ve bizden sonra okuyan nesiller de bu benzerlikleri hic dusunmeden, anlatilanlarin yalnizca bir kurgu oldugunu dusunerek gecistirecek bir ortamda yasiyor olurlar.
10 PUAN!
Son zamanlarda okudugum en guzel, en keyifli kitap, cok guzel bir uzeri kapali yergi. İncelememe bir soruyla baslamak istiyorum: sizce de 2. Dunya Savasi sonrasi Sovyetler’e yergi olarak yazilmis olan bu kitap ile gunumuz yonetimleri(Komunist olsun Cumhuriyet rejimi olsun) arasinda bir benzerlik yok mu? Kitabi okurken yonetimlerin cehaletimizi nasil kullandigini, yonetim bicimi nasil olursa olsun yoneticilere gereginden fazla guc verildiginde nasil kendinden gecip zalimlesebilecegini, cevirmen Celal Uster’in sonsozde soyledigi gibi, ozgurluk savunulamadiginda bedelinin ne kadar agir oldugunu fark edeceginiz, masalsi tad alarak okuyacaginiz bir distopya, yergi yazisi. Zaten George Orwell’in “Cesur Yeni Dunya” nin yazari Aldous Huxley’den ders almis oldugunu ogrendigimde, onun tarzindan etkilenmis olmasina da hic sasirmadim. Keyifli okumalar dilerim.
Fransa’dan Türkiye’ye
Okudugum ilk Grange romanı, polisiye-gerilim tarzı romanlari cok severim, ve son da olmayacak. Kitabin henuz yarisina geldigimde, Grange’in neredeyse diger tum kitaplarini siparis ettim. Olayi genelde 2 parca halinde(2 kisinin tarafindan parca parca) ele alip onlari o kadar guzel birlestirmis ki... Ben betimlemelere cok dikkat ederim bir kitap okurken. Ozellikle kitabin bas karakterlerini gozumde canlandirabilmek benim icin cok onemli. Kitabin baslarinda betimlemelerin eksik kaldigini dusundum; fakat ilerleyen sayfalarda Grange’ın bu betimlemeleri de araya sıkıştırdığını anladigimda bu daha da hosuma gitti. Diger incelemeleri yapan arkadaslar gibi, ben de yazarin ulkemiz “cografyasi” ve kulturu hakkindaki bilgilerine hayran kaldim. Diger sosyopolitik konulara hic girmeyecegim, bu konuda Grange bir Turk televizyonuna yaptigi aciklamada “ben bir basin mensubu ve yazarim, gordugumu yazarim” gibi bir soz etmis, saygi duymak lazim. Neticede bu yazarin olusturdugu bir senaryo, bu gozle tarafsiz okumak ve keyif almak lazim. İyi okumalar dilerim.
Bu ne ilerigorusluluk...
Kitabı okumaya, Saphiens’te Harari’nin bu kitaba atıfta bulunmasi ve konusunu cok ilginc bulmamla karar verdim; ki Saphiens de cok begendigim bir kitapti. Oncelikle incelememe soyle bir tavsiyeyle baslamak istiyorum; bence onsozu okuyarak baslamayin kitabi okumaya, ya da onsozu en son okuyun. Onsoz kitabi baslarda benim icin sıkıcı yapti; fakat ilerledikce Aldous Huxley’in ongorulerine, ilerigoruslulugune hayran kalarak devam ettim. Tabii kurdugu utopya/distopyanin icindeki asirililiklara degil hayranligim, distopyanin ta kendisine. Genel olarak kitabin bir distopya olarak yazildigi dusuncesi var ama kimileri utopya olarak da adlandirabilir. Ongoruler abartili olsa da, cogunun gunumuz hayatiyla ve bize dayatilmaya calisilanlarla ne kadar benzerlikler tasidigini ve aslinda yine gunumuz kapitalizmiyle ne kadar uyustugunu fark edeceksiniz. Sizce bizim beyinlerimiz de, kitaptaki gibi ilaclarla olmasa da, televizyonlarimizdaki kendimizi ekran basindan alamadigimiz yarisma programlariyla, hangisini izlemeyi secmekte bile zorlandigimiz cokluktaki dizilerle, politikacilarin mitlerimizi her firsatta sonuna kadar cogunlukla subliminal, genelde alelade kullanmasiyla(ve daha burada saymakla bitmeyecek yontemlerle) uyuşturulmuyor mu, sosyal medya basta olmak uzere mumkun olan her mecrada tüketime zorlanmiyor muyuz? Keyifli okumalar...
Sadece polisiye değil, aynı zamanda İstanbul...
Yazarin, okudugum ilk polisiye romani... Bana sevdigim bir patronum hediye etmisti, yillar sonra okuyabildim. Aslinda kitabin sonlarina kadar bekledigim heyecani bulamadim desem yeridir. Cunku ben de cagimizdaki her insan gibi bir anda gelip gececek bir keyif almacasina okuyordum kitabi. Fakat Ahmet Umit’in, kitabi sadece bir polisiye anlatmak icin degil, guzelim İstanbul’un iyisiyle kotusuyle insanlarindan, talihsiz olaylarindan, tarihinden kesitler sunmak, hepimizin icinde zaman zaman hortlayan canavari elestirmek icin yazdigini anladim. Okudukca anlayacaksiniz soylediklerimi; yalniz kitabi elinize aldiginizdan itibaren, eger varsa, ideolojik onyargilarinizi bir kenara birakmaniz, tarafsizca bakabilmeniz lazim yazarin anlatmaya calistiklarina diye dusunuyorum. Kitapta tek hosuma gitmeyen, yazarin kendi gercek kimligiyle olusturdugu bir karakteri hikayenin icerisine koyup, kendi kitaplarini dile getirmesi, bir nevi reklam yapiyor cagrisimi uyandirmasiydi; fakat kitabin sonunda onu da cok guzel baglamis konuya ve asil amacinin, yazarlarin bir kitabi yazarken ne kadar emek verdigini anlatmak oldugunu gostermis okurlarina. Bir daha Ahmet Umit polisiyesi okur muyum? -Tabii ki ama okuyacagim kitabin sadece polisiye amacli yazilmamis olma ihtimalini onceden bilerek; asıl hosuma giden tarafi da bu oldu zaten “Beyoglu’nun en guzel abisi”nin.
Bir çocukluk anısı
Çocukluğumda okuduğum ilk kitaplardan biri olan, hala etkisi altinda oldugum, bir kez daha alıp okuyacağım, her çocuğun okuması gereken kitaplardan biri oldugunu dusundugum kitaptir
Hani son?
Sırf Ken Grimwood’un yazim tarzi sebebiyle 7 verebildim. Sil Baştan’dan sonra, bu nasil bir son boyle... Daha dogrusu bir son yok, hicbir yere baglanmiyor. Kitap guzel ve surukleyici bir sekilde basliyor fakat son sayfalara dogru gelip sag taraf incelmeye basladiginda, “sanirim iyi bir son olmayacak” diyorsunuz. Yine de bir Sil Baştan hayrani olarak yazarin kurgulamasini begendim.
