Unutma, insan sadece para kazanmak, ailesinin geçimine katkıda bulunmak ve zorunda olduğu için üretmez. En büyük yanılgımız bu. Bu ülkenin kadınlarının en büyük yanılgısı belki de. “Çok şükür ihtiyacımız yok, neden çalışayım?”, “Eşim iyi kazanıyor, benim çalışmama gerek yok”... Tanıdık geldi mi bu cümleler. Ayırdına varamadığımız şey şu: Kadın üretebildiği, düşünebildiği, fayda sağlayabildiği için de çalışır, içinde bir potansiyel olduğu için ve bu potansiyeli açığa çıkartarak başka insanlara da fayda sağlayabileceği için de üretir.
Unutma, insan sadece para kazanmak, ailesinin geçimine katkıda bulunmak
ve zorunda olduğu için üretmez. En büyük yanılgımız bu. Bu ülkenin kadınlarının en büyük yanılgısı belki de. “Çok şükür ihtiyacımız yok, neden
çalışayım?”, “Eşim iyi kazanıyor, benim çalışmama gerek yok”... Tanıdık geldi mi bu cümleler. Ayırdına varamadığımız şey şu: Kadın üretebildiği, düşünebildiği, fayda sağlayabildiği için de çalışır, içinde bir potansiyel olduğu için ve bu potansiyeli açığa çıkartarak başka insanlara da fayda sağlayabileceği için de üretir.
Gününü evde boncuklu havlu işleyip satarak geçiren ev hanımının yaptığı iş, belki bir şirketin ceo’sundan daha küçük ama asla daha değersiz değil. Diyeceksiniz ki, fayda bunun neresinde? En büyük fayda kendine, kendi ruhuna...
İşe yaramak için illa atomu parçalaman gerekmez, dünyanın senin attığın her faydalı adıma ihtiyacı var.
Bunları çikolatalı sütlaç yaparken düşündüm. Makul mü? :)
Klişelerin dışına çıkamamak da bir çeşit konfor bataklığı değil midir? Yanılmış olmaktan korkmak en büyük yanılgımız belki. Zihnin sınırı ne, evrenin sınırı ne? Denemeden sınırı, haddi nereden bileceğiz? Küçücük çocuğun çizdiği resimdeki olmazsa olmazları; ev, nehir, kuşlar, bulutlar, güneş ha bir de evin yanında tek başına bir ağaç. Bunları bu çocuklara kim öğretti? Ve bunlar neden “aferin”lenmekte? Küçük küçük gölcükler yapsa mesela, çizdiği ev karelerden ve dikdörtgenlerden oluşmasa, resimde hiçbir şeyin simetrisi bulunmasa, resmin gerçekliklikle ilintisi olmasa hatta… Çirkin midir bu resim?
Oğuzcum Atay geldi aklıma burada. Kötü bir resim asarız korkusuyla hiç resim asmıyoruz çoğu zaman sanki. Ama kötülük, iyilik… Kime göre, neye göre?
"Delikanlım! / sen ki, ya bir köşe başında / kan sızarak kaşından / gebereceksin, / ya da bir darağacında can vereceksin. / İyi bak yıldızlara / onları göremezsin belki bir daha..." Deniz, Nâzım'ın bu şiirini çok okurdu, yasal imkânları olsaydı bu maceraya girmezdi. En büyük yanılgımız gençliğin heyecanının kitlelerde de olduğunu sanmaktı.
Sayfa 26 - Metis Yayınları
İnsanların hemen değişeceklerini sandık
Kimine göre sosyalizm çökmedi. Çünkü gerçek sosyalizm yaşanmadı! “Her kuşak kendine ‘acılı’ der belki ama 68 kuşağı en anlamlı bulduğu şeyin çöküşünü gördü. Belki tümüyle bir düşüncenin değil ama bütün bir uygulamanın çöküşünü. Üstelik öyle bir yaşta gördü ki bunu, her şeye yeniden başlamanın çok zor olduğu bir dönemde. İdeolojinin, bir yaşam biçiminin yanlışları görüldü. Bir çöküş bu. Gene de temeldeki umutları korumak istiyorum ben. Temeldeki ütopyayı. Evet, bir ütopyaydı. Ama bence yerine hâlâ daha iyisi konulmadı. Bu yüzden yanlışları görmek, evet. Ama inkâr, hayır. Belki tarihsel bir yanlış yaptık. İnsanın kısa sürede değişeceğini sandık. En büyük yanılgımız bu. Kolay kolay değişmiyor insanlar...”
Unutma, insan sadece para kazanmak, ailesinin geçimine katkıda bulunmak için üretmez. En büyük yanılgımız bu. Bu ülkenin kadınlarının en büyük yanılgısı belki de. "Çok şükür ihtiyacım yok, neden çalışayım?" "Eşim iyi kazanıyor, benim çalışmama gerek yok." ... Tanıdık geldi mi bu cümleler. Ayırdına varamadığımız şey şu: Kadın üretebildiği, düşünebildiği, fayda sağlayabildiği için de çalışır, içinde bir potansiyel olduğu için ve bu potansiyeli açığa çıkararak başka insanlara da fayda sağlayabileceği için de üretir.
İnsan
Belki de en büyük yanılgımız, hayatı önemli bir şeymiş gibi yaşamamızdır. Hayat bir anlam taşımaz, insanlar anlam yaratır." - Oğuz Atay, Tutunamayanlar.
