" En çok da kendimden özür dilerim. Çünkü bana çok yanlış yaptım..”
🙏🏻🤷🏼♂️☕️🍫
Sana yetersiz kaldığım için özür dilerim.
Gecenin geç saatleri yine.
Bırakamıyorum seni düşünmeyi.
Aylar yıllar unutturmuyor yüzünü.
Her unutmak istediğimde daha çok hatırlıyorum gülüşlerini. Ne yapsam da unutamayacağım gerçeği beni çok deriden yaralıyor. Evet yaralıyor.
Bir zamanlar şifa niyetine baktığım resimlerin yüreğimi dağlıyor artık. Senin beni üzeceğine ihtimal vermezken bu
Düşünüyorum da zaman ne çabuk geçmiş. Lise, ortaokul, ilkokul yıllarıma dönüp baktığımda çok uzakmış gibi geliyor. Sevinçlerimi, hüzünlerimi, arkadaşlarımı ve en çokta öğretmenilerimi özlüyorum. Hele ki birkaç tanesi var ki aklımdan hiç çıkmadı. O zamanlar genciz tabi, kanımız deli akıyor. Anlamadık dediklerini. Hepsini yabana attık. Gülüp geçtik.
YAPAYALNIZ KALMANIN 10.GÜNÜ
birkaç gündür sürekli eğitim ve toplantı arasında mekik dokuyorum. daha yeni oturup kendimi dinleme fırsatım oldu. ama yazdıklarımdan sonra ben bile kendimi dinlemekten korktum gibi ama bir yanıyla da kendimden ne kadar uzaklaştığımı fark ettim. kendimle olan şu sorunu çözebilsem diye ne kadar çok uğraş veriyorum oysa. hatta o kadar çok
"Kabul edilebilir" bir ruh halinde gözükmek için ruhum parçalanırken bile güldüğüm her sefer için kendimden özür dilerim. Ya da birine gerçekten "Nasılsın?" diye sormayı bilmediğim için özür dilerim. Son zamanların en büyük problemlerinden bazıları: Depresyon, anksiyete, bitmek bilmeyen yalnızlık ve doyumsuzluk hisleri...
"Her şeyden önce kendimden özür dilerim, bir insanın altından kalkamayacağı yükleri tek başıma omuzlamaya çalıştığım için, değmeyecek kişilere çok güzel duygular heba ettiğim için ve en çok da kendime gereken değeri vermediğim için kendimden özür dilerim."
Hiç yalnız hissetmedim kendimi.
Bir odada tek başıma kaldım, intiharın eşiğinde. Kendimi çok kötü hissettiğim oldu, ama hiçbir zaman birinin odaya girip kendimi daha iyi hissetmemi sağlayacağını düşünmedim? ya da birkaç kişinin.
Başka bir deyişle, yalnızlık beni hiçbir zaman rahatsız etmemiştir, çünkü yalnız kalmaya doyamam.
Ben kendimi insan dolu bir odada ya da tezahürat yapan seyircilerle dolu bir tribünde en yalnız hissederim.
Ibsen’den bir alıntı yapacağım: “En güçlü insanlar genellikle yalnızdır.” Hiçbir zaman içimden, “şuh bir sarışın içeri girince kendimi daha iyi hissedeceğim,” diye geçirmedim. Hayır, onun hiçbir yararı olmaz. İnsanları bilirsin, “Hey, Cuma akşamı, ne yapacağız? Burda kös kös oturacak mıyız?” Evet, kesinlikle. Çünkü yok dışarıda bir şey.Aptallık sadece.
Aptal insanlarla fingirdeyen aptal insanlar. Geceye koşa koşa çıkmak gibi bir ihtiyaç içinde olmadım hiçbir zaman. Barlarda gizlendim, çünkü fabrikalarda gizlenmek istemiyordum. Hepsi bu. Milyonlarca insan adına özür dilerim, ama ben kendimi hiçbir zaman yalnız hissetmedim. Kendimden hoşnutum.
Bildiğim en iyi eğlence kendimim. Biraz daha şarap içelim!
Charles Bukowski