Huzurlu günleriniz olsun... Bugün sizlere; yazar 
Sude çelik yazmış olduğu, @inkilapkitabevi bünyesinde çıkan "Gölgeler" kitabının yorumu ile geldim...
Şiirlerin gölgelerine uzanıyoruz bugün... İsimlerin arasına sıkışmış duygulara, güzelliklere, İstanbul'un ruhani sokaklarına dolanıyor ve nefes alıyoruz... Orhan Veli'den Nazım Hikmet'e, Halide Edip Adıvar'dan Atatürk'e kadar uzanan isimlerin gizemli kelimelerine ve mahlaslarına tatlı bir yolculuk yapıyoruz... Hayat hikayelerine konuk olurken kalemlerinin oluşumlarına şahit oluyor; memleketlerin ruhlarına dokunuyoruz... Şiirlerle, kalemlerle ve gölgelere taçlandırılan sayfalar; okuyucuya keyifli anlar yaşatırken isimlerin hikayeleriyle bambaşka sahneler kalbimizde aklımızda uçuşmakta... Ben ki, kayboldum şiir şiir, kayboldum isim isim... Gecenin en alacalı vaktinde tanıştım birçok anıyla...
Livaneli'nin o muazzam kalemiyle sarmalanırken bu masalsı öykünün kahramanları size oldukça tanıdık gelecek... Sevdiğimiz, kendilerinde hayatımızı bulduğumuz dizeler sizlere sahipleri hakkında bilgiler verirken İstanbul'u şöylece turlamış oluyorsunuz... Çizimleri, iştirakları ve harika finaliyle okuduğum en iyi Livaneli kitabı olmakla birlikte, en masalsı ve en farklı tadı da bu eserinde hissettiğimi söyleyebilirim...
Özellikle dizeler arasında dolaşmayı seven okuyucular için bambaşka bir seçenek olmakla birlikte bu dünyaya farklı gözlerle bakma fırsatı bulacaksınız... Yılın en favorilerinden birisi olmakla birlikte Livaneli'nin şairaneliğini bu eserde çok daha kuvvetli ve güzel bir şekilde tatma fırsatı yakaladığımı söyleyebilirim...
Okuyun efendim, teşekkürler
“Esmerim
Seni çok sevdim
Dili yok anlatabilmenin çaresizliğin
Bırakıp gittiğin gecelerde beni
Bir olup uykuyla sarınıp
Kimsesizliği örtünmenin
Dili yok sensiz geçen yıllarda
Dirilip ölmenin
Sayfa 106Kitabı okudu
"Benim en sevdiğim söz senden duyduğum ben’dir."
Gözlerinde gizlenen karanlığın,
Beni gördüğünde ki suskunluğun,
Halbuki siyah beyaz hayatımın,
En çok sevdiğim rengiydi gözlerin.
Aşkın rengi nedir deseydin bana ,
Senden kaçtığım gölgem derdim sana,
Ben sana aşıktım sen başkasına,
Beni gölgene sor anlatsın sana.
#Zehra Erhan#
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
Gece ilham şeysi :))
Hep böyle mi olacaktı
Bitecek miydi yaz mesvimi
Bizi bırakıp yerini o soluk,
O ıssız, sonbahara mı bırakacaktı.
Yaz'dan sonra gelen sonbahar sevilmezdi.
Ne de olsa artık denize giremezdik,
Gece sahil başlarında yapılan sohbetler,
Ve o neşemiz,
Güneş gibi parıldayan o enerjimiz,
Sönerdi sonbahar geldiğinde.
Hüzünlenirdik, yaz'ı
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ OLUNCAYA DEK
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
işte yüzünde badem çiçekleri
‘Rûveyda’ya ağıt’ ile başladığım geceyi ‘Sitâre’ ile sonlandırıyorum.
“Nerden çıktın karşıma böyle Sitâre
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Gözlerin mi daha sıcak gülüyor
Yoksa dudakların mı anlayamıyorum”
En sevdiğim müziklerden olan Ağlatan Cafe eşliğinde göğü izliyoruz…