Önce can, sonra cânan der eskiler bilenler hatırlar. Hayatın her yönünde ilk önce ve daima kendimizin peşindeyiz. Olması gereken de budur çünkü. Bencillik ve enaniyet kötü bir mefhum olarak algılansa da insanın doğası bu. Bunu törpülemenin en güzel yolu da empati yapabilmektir.
Nefsini terbiye et-Kalbini nurlandır-Kaderine yeniden bak!
İnsana zenginsin, fakirsin dendi halbuki o şükreden, sabredendi. Keramet istendi insandan,o, kötü ahlakı terk edip güzel ahlaka geçti. Sen ne iyisin,güzelsin dediler insana,o, kibirlenmekten, kendini beğenmekten, firavuna benzemekten korktu. Övdüğünü överken aşırı gitmekten, yerdiğini yererken ölçüsüz davranmaktan O'na sığındı. Nefsi hasta olanlardan olmadı. Ne zaman konuşmalı ne zaman susmalı diye sordular insana ,o, konuşmak hoşuna gittiğinde susmayı, susmak rahat verdiğinde konuşmayı irade etti. O'ndan ve vereceği rızıktan şüphe etmedi. Mal ve şehvet peşinde koşmaktan, dünyaya kapılmaktan kaçınarak nefsini terbiye etti, nefsi kaderine razı olacak hale geldi.
Nefsimizin kirine bakmadan, üzerindeki kibir, bencillik, cimrilik, asabiyet… lekelerine aldırmadan her şeyi kendimize hak bilerek iyiyi, doğruyu, güzeli tekelimize alıyoruz ve kimse ördüğümüz enaniyet duvarını yıkamıyor ve maalesef kaybettiğimiz onca vasfa rağmen kendimizi insan sayıyoruz. Kaderimizde ne büyük rahmetler gizli göremiyoruz. Ailemize,akrabamıza, şehrimize, ülkemize, cinsiyetimize, doğduğumuz zamana… rahmetle bakamıyoruz ve nur hayatımızdan uzaklaşıyor.
Oysa yol sadece kaderi, kaderini sevenlerin, nefsini mertebe mertebe terbiye edenlerin, nefsiyle şeytan arasından kalb-i selime ulaşanların yolu. İmanın görevi kalpte O'nun nuruna yer açmak değil mi?
26 Mart 2024
Bencillik
Sorunların büyümesinin altında yatan faktörlerden biri de insanın kendini abartıyor olması yani enaniyettir.(Enaniyet=Bencillik)
Sayfa 192
Bencillik" Arapçada “enâniyet” kelimesiyle ifade edilmektedir
Sayfa 530Kitabı okudu
ENANİYET
• Ben demek,şeytan demek.
• Bencillik,şeytana yakışır.
• Herkes kerameti kendinden bilir.
• Kavga sen-ben demekle çıkar.
Ben nefsimi temize çıkarmıyorum, çünkü nefis, kötülüğü emredicidir.”
(Yûsuf/53)
Bir tanım vermek gerekirse Nefs-i **Emmâre'yi** şöyle tarif edebiliriz: "Bedenî hazlara eğilimli, lezzet ve şehvetle emreden, kalbi süflî (aşağılık, alçak) yöne çeken kuvvet".
Nefs-i Emmâre'de ön plâna çıkan özellikleri şöyle sıralamamız mümkündür: Cimrilik, hırs, haset, kin, alaycılık, kibir, şehvet, şöhret, gaflet, gazab, dedikodu, gıybet... vs.
Nefs-i Emmâre hiçbir kayıt ve hesap tanımaz. İki şeye şiddetle sarılır ve onları besler: hevâ ve bencillik (enâniyet).
Sayfa 27 - Kaknüs YayınlarıKitabı okudu
ENANİYET
Benlik, bencillik, egoizm demektir. Enaniyet sahibi insan her zaman "ben" der ve her şeyi kendine çekmek ister. Arapça ene "ben" kökünden gelen sözcük enayi ile akraba. Birbirine bu kadar uzak görünen iki sözcügun bu kadar yakın olması ...
Herhalde hep" ben" demek de bir tür enayilik.
Sayfa 131 - PK
İnsanlık enaniyet (bencillik) ve kişiliğin kesafetine (yoğunluğuna-çokluğuna) takılmazsa, saf bilinç olan ilahi bilgiyi, tevhidi kazanır, onlara sahip olur.
Düşmana "kahrolsun" demeden önce kahrolması gerekenler var içimizde. Mesela hırsımız, hasedimiz, kibrimiz...
Riya, ucb, enaniyet...
Hepsi kahrolmalı
Bencillik ve dünyaya aşını düşkünlük de...
Eskiden dünyayı kasıp kavuran veba gibi salgınlar vardı. Şimdi herkese bulaşmış olan hastalığın adı enaniyet.(Bencillik)
ENÂNİYET. الأنانية. Kişinin kendisini ve çıkarlarını başkalarınınkinden üstün tutması, bencillik etmesi anlamında ahlâk ve psikoloji terimi.
Eskiden dünyayı kasıp kavuran vebâ gibi salgınlar vardı. Şimdi herkese bulaşmış olan hastalığın adı enâniyet.*
Enâniyet: bencillik
Sayfa 194 - HayykitapKitabı okudu