endülüs'e ağıt.
"Birer kilisedir artık camiler, mescidler
Her yanda çanlar, putlar ve baykuş uğultuları
Mihraplar ağlar şimdi taşla doldurulmuşsa da
İnler buna minber, cansız ağaçtansa da…"
Sezai Karakoç'un İslam şiirlerini az da olsa tattırmak için yazdığı kitabı. Daha önce 
Üç Kaside kitabındaki (fakat bu kitabın baskısı artık yapılmıyor -ama bende var-:) Kaab bin Züheyr'in Kaside-i Bürde, Salih bin Şerif'in Endülüs'e Ağıt ve İmam-ı Busuri'nin Bürüyen Kaside şiirlerine ek olarak Hasan bin Sabit, Zünnun-i Mısri, Mütenebbi, Ebu Nüvas, İbni Cabir ve Mevlana'nın da şiirlerini eklenerek 1976 senesinde bu kitap yayınlanmış. Yani Üç Kaside kitabının genişletilmiş versiyonu diyebiliriz. En sonda ki Mevlana'ya ise sadece 2 sayfa ayrılmış ve kendisine özel bir kitap yazılacağının düşünüldüğü belirtilmiş. Ki o kitap da sonradan yayımladı. 
Mevlana Bu arada ben bu kitabı elim alana kadar ismini sürekli İslamın Şiir Alıntıları sanıp öyle okuyordum, bu da 1000k etkisi galiba. Alıntı değil Anıt olacakmış belki de siz de benim düştüğüm hataya düşmüşsünüzdür. Tekrar kitaba gelirsek adaşım Salih bin Şerif'in Endülüs'e ağıt kitabını duymuşsunuzdur zaten, o efsane. Onun dışında Kaside-i Bürde çok hoşuma gitti.
Endülüs'e Ağıt - Salih bin Şerif (Ebu'l Beka)
Her yükselen bir gün düşer, inişler başlar zirveden
Ömrün mutlu günlerine niçin aldanır ki insan
Her şey değişir gök gibi, bir gün pırıl pırıl, bir gün bulutlu
Sen de öylesin işte, bugün güldürmüşse zaman, yarın ağlatır
Kime uzatmış ki bir şefkat eli bu dünya?
Kime ebedilik vermiş, kime yaramış sonsuzca?
Hedefini delip geçmezse kılıçla
Sayfa 202Kitabı okudu
Endülüs'e Ağıt şiirinden bir kaç alıntı
Endülüs'ün başına gelen felaket tarihin bütün felaketlerini unutturdu;
Ama Dünya Durdukça unutulmayacak yad edilecek bir felakettir bu!
.........
O hıçkırıklar senin de aklını koymazdı yerinde benim gibi
canı vücuttan çeker gibi ayırdılar anadan yavrusunu.
Ya o kızlar ki, yakuttan ve mercandan dökülmüşlerdi sanki.
ve sabah bir dağ ucundan yeni çıkan bir güneşin masumluğu
İçindeki O Meryem yüzlü kızları da saçlarından sürükleyip götürdüler.
kirli yataklarına
haykırışları yırttı gökleri. yürekleri parça parça babalar sa kan kustu.
Sayfa 161Kitabı okudu
Bizdeki Endülüs algısı, -Elhamra Sarayı üzerinden- "sanatsal hayranlıkla" -Gırnata'nın kaybının sembolize ettiği-"yitirilen mülke ağıt" arasında gidip geliyor genellikle. Duygusal yoğunluklar ve gerçeklikten kopuş, bugüne dair somut sonuçlar çıkarmayı da büyük ölçüde engelliyor. "Endülüs romantizmi" diyebileceğimiz bu durum, özellikle iki noktayı gözden kaçırmaya yol açıyor:
(...)
Endülüs'e bu ve benzeri somut gerçeklikler üzerinden de bakmak gerekir. Sadece "Elhamra Sarayı edebiyatı" yapmak veya yalnızca "Endülüs'ü yitirdik" ağıtları yakmak, içinde yaşadığımız şu zamana bir şey söylemeyen ve bize fayda vermeyen bir eyleme dönüşebilir yoksa. Benzer Konularda sıkça tecrübe ettiğimiz gibi.
Sayfa 59Kitabı okudu
Endülüs'e Ağıt
Her yükselen bir gün düşer, inişler başlar zirveden
Ömrün mutlu günlerine niçin aldanır ki insan
Her şey değişir gök gibi, bir gün pırıl pırıl, bir gün bulutlu
Sen de öylesin işte, bugün güldürmüşse zaman, yarın ağlatır
Kime uzatmış ki bir şefkat eli bu dünya?
Kime ebedilik vermiş, kime yaramış sonsuzca?
Hedefini delip geçmezse kılıçla
Endülüs'e Ağıt
Ah! Yarımadada İslama göz değdi. Yağdı bela yağmur gibi.
Şimdi o canım Endülüs şehirlerinde, İslamın ne namı var ne nişanı; sanki hiç olmamıştı, sanki baştan beri yoktu.
Sayfa 87Kitabı okudu
Endülüs'e Ağıt
...
Daha ne anlatayım, yüreklerin erimesi için bir tanesi yeter anlattıklarımın:
Eğer yüreklerde İslamdan ve imandan bir eser varsa elbet ey Tanrı dostu!
Sayfa 90Kitabı okudu