13. yüzyılın Aristoteles'i 12. yüzyılınkiyle aynı değildir. Öncelikle daha karmaşıktır. 12. yüzyılın esas olarak tanıdığı mantıkçı Aristoteles'e, yeni bir çevirmenler kuşağı sayesin de Ethika nikomakheia'nın fizikçi, ahlakçı Aristoteles'i ve metafizikçi Aristoteles de eklenmiştir. Sonra da yorumlanmıştır. Başta İbn Sina ve İbn Rüşd gibi büyük Arap filozof larının yorumlarıyla donanmış olarak gelmektedir. Bunlar onu uç noktasına kadar götürmüşler, Hıristiyanlıktan mümkün olduğunca uzaklaştırmışlardır.
Bunun yanı sıra Herakleitos'un karşıtlıklarla ilgili görüşleri de önceki düşünürlerden, özellikle Anaksimandros'un karşıtlıklarla ilgili görüşlerinden farklı bir içeriktedir. Çünkü Anaksimandros için karşıtlıklar kötülük (uyumsuzluk) olduğundan, ancak bire ya da birliğe ('apeiron') döndüklerinde bu kötülüklerinden (uyumsuzluklarından) sonsuz
Sayfa 100 - II. Bölüm, Sokrates - Öncesi Felsefe, 4. Herakleitos
"mutluluk" [eudaimonia] ahlaki anlamda en ulaşılması gerekeni [telos), yani en yüce iyiyi [Lat. summum bonum) ifade eder.
Aristoteles, Ethika Nikomakheia,
Sayfa 127Kitabı okudu
